بررسی مسایل و مشکلات امنیت و سرمایه گذاری در کلانشهر تهران

میزان سرمایه گذاری در هر کشور و به تبع آن کلان شهرها مجموعه ای است از متغیرها که از جمله مهم ترین آن ها به شمار می آید. مطالعه درباره میزان امنیت در یک اقتصاد و ترکیب عوامل ناامنی کننده فضای سرمایه گذاری در آن، به دو شیوه امکان پذیر است. در شیوه نخست که متضمن رویکرد عینی به مقوله امنیت است، استحکامی و ضعف نهادهای امنیتی ساز در کشور مورد توجه قرار می گیرند. شیوه دوم متضمن رویکردی ذهنی به مقوله امنیت است که میزان امنیت در یک کشور و عوامل امنیت زدا و میزان تاثیر هر یک از آن زمان بر ناامنی محیط کسب و کار، از متقاضیان واقعی امنیت، یعنی سرمایه گذاران بالفعل یا بالقوه استعلام می شود. منطق رویکرد حاضر این است که برای اقدام به سرمایه گذاری در یک کشور یا صنعت خاص (احساس امنیت) از جانب افرادی که متقاضی سرمایه گذاری هستند موضوعیت دارد. در حال حاضر این شیوه به طور مستمر و با قابلیت اطمینان بالا در سطح بین المللی انجام می شود. در این مقاله عوامل ایجاد کننده ناامنی در محیط سرمایه گذاری ایران، براساس تصویر ارایه شده توسط سازمان های بین المللی برآورد کننده ریسک (که عمدتا به شیوه دوم متکی هستند) بررسی می شود و پس از آن راه های دستیابی به درآمد پایدار که موجب توسعه پایدار می گردد مورد توجه قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری ، امنیت ، شاخص های سرمایه گذاری و شاخصهای امنیت سرمایه گذاری