بررسی، مکانیابی و تخصیص بهینه فضای سبز شهری با روش ارزیابی چند معیاری AHPدر محیط GISنمونه موردی: منطقه 11شهرداری تهران

یکی از کاربری های که توصیه و پراکنش آن در سطح شهر از اهمیت بخصوصی برخوردار بود پارک ها و فضای سبز شهری است. لذا با عنایت به توزیع پراکنش نامناسب این کاربری در سطح منطقه 11، در این مقاله سعی شده است و در نظر گرفتن نواحی و محلاتی که در این خصوص دچار نارسایی حالی هستند با توجه به سایر معیارهایی مکان یابی یک سری نقاط برای توسعه و احداث پارک ها و فضای سبز شهری در سطح منطقه پیشنهاد شوند. نتایج تحقیق نشان از توزیع ناعادلانه شاخص های فضای سبز مورد بررسی در مناطق کلان شهر تهران دارد همچنین با توجه به بررسی های صورت گرفته باید گفت که گذشته از پراکنش ناعادلانه شاخص های فضای سبز در مناطق کلان شهر تهران، وضعیت کلی شاخص های مزبور نیز بر مبنای سران های استاندارد ملی و جهانی مناسب و کافی نمی باشد. برای انجام تحقیق حاضر با استفاده از مطابقت نقشه نهایی حاصل از مدل مکان یابی با نقشه وضع موجود فضای سبز در سطح منطقه 11 شهر تهران مشخص شد که چگونگی مکان گزینی فضای پارک و سبز موجود محدوده مورد مطالعه و شرایط حاضر از نتایج مدل AHP تاپسیس و آنتروپی و با استفاده از نرم افزار GIS ای عمه تناسبات و فاصله زیادی است. همچنین اکثر پارک ها و فضای سبز موجود در حریم کاربری های ناسازگار از قبیل صنعتی، ارتباطی درجه یک و دو و تاسیسات و تجهیزات شهری قرار دارد که ضرورت استفاده از مدل AHP برای مکان یابی فضای سبز در منطقه هرچه بیشتر معلوم گردید و نهایتا مشخص گردید منطقه 11 از لحاظ دسترسی به فضای سبز، توزیع پراکنش در رتبه نازل 19 قرار دارد از این لحاظ دچار معضلاتی می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، مکان یابی ، تحلیل سلسله مراتبی ، AHP ، ، GIS ، تاپسیس ، آنتروپی