تحلیل عوامل موثر بر اجتماع پذیری فضاهای عمومی جهت ارتقاء سرمایه اجتماعی ( نمونه موردی پارک اندیشه در منطقه 7تهران )

در دهه های اخیر در مورد ایجاد و انتقال سرمایه اجتماعی در زمینه های مختلف تحقیقات زیادی صورت گرفته است. اکتفا تاثیری در فضاهای عمومی از جمله عواملی است که می تواند موجب این امر شود. این درحالی است که به دلایل مختلف از جمله گرایش به زندگی ماشینی، حضور گسترده وسایل نقلیه و تغییر چهره شهر به واسطه چیرگی و اتومبیل به فضای شهری، جدایی گزینی مردم از فضاهای عمومی، نادیده انگاری ارزش های اجتماعی، فرهنگی و هویتی نهفته در فضاهای عمومی، بی توجهی به حفظ و ارتقای حیات جمعی در دهه های پیشین، که موجب شده که اجتماع پذیری در بخشی از فضاهای عمومی کم رنگ شود. حضور افراد در این فضاها منجر به اجتماع پذیری فضاهای عمومی و عاملی در جهت ایجاد و انتقال سرمایه اجتماعی است. ازاین رو هدف از تحقیق پیش رو تبیین عوامل موثر بر اجتماع پذیری در فضاهای عمومی به منظور ایجاد و ارتقای سرمایه اجتماعی است. جهت پاسخ گویی به هدف بیان شد ابتدا مفهوم سرمایه اجتماعی، فضاهای عمومی، اجتماع پذیری در فضاهای عمومی ، ارتباط سرمایه اجتماعی در ارتباط وسیعی مورد مطالعه قرار گرفته و معیارهایی جهت سنجش اجتماع پذیری غذاها با در نظر گرفتن سرمایه اجتماعی در یک مدل مفهومی در سه یعداجتماعی، کالبدی فعالیتی تدوین شده است. جهت سنجش معیارها پارک اندیشه انتخاب گردیده است. مشاهده و تحلیل کیفی، استفاده از آمار تفکیکی از آمار استنباطی که با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شده در راستای سنجش معیارها و پاسخ گویی به هستی و سوالات تحقیق بوده است. نتیجه نشان می دهد که هرچه فضاها اجتماع پذیری بیشتری داشته باشند سرمایه اجتماعی در این فضاها بیشتر است. در نتیجه ایجاد و ارتقایاجتماع پذیری در فضاهای عمومی موجب سرمایه اجتماعی بیشتر در آن فضا می شود.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، فضای عمومی ، سرمایه اجتماعی ، پارک اندیشه