اولین کنفرانس بین المللی معماری شهرسازی عمران هنر و محیط زیست؛ افق های آینده نگاه به گذشته ICAUCAE 2015 تاثیر روانشناسی محیط در پرورش خلاقیت کودکان در فضاهای آموزشی

در بررسی ادبیات خلاقیت و نحوه بروز و پرورش آن، پر واضح است که تعداد اندکی از تحقیقات به مسیله محیط و تاثیر آن در شکل گیری خلاقیت اشاره داشته اندکه این موضوع لزوم تحقیقات بیشتر در این زمینه را خاطر نشان می سازد. امروزه مسیله و موضوع قابل توجه در حوزه رشد شناختی کودکان این است که آنها به جای ماجراجویی در محیط پیرامون ، به دنبال ماجراجویی در تخیل، افسانه ها و تقلید از تلویزیون و بازی های کامپیوتری هستند و حاصل سخن اینکه کودکان دوران کودکی تصنعی را سپری می کنند که دقیقا و تحقیقا توسط بزرگسالان ساخته و پرداخته شده است. مهم ترین پیامد منفی این نحوه از رشد کودکان این است که نمی توان از آنها انتظار انسانی خلاق و کنجکاو داشت. چرا که کودکان در محیط های با کیفیت پایین از نظر تحرک و انعطاف پذیری و فعالیت آزاد، در نهایت و به صورت بالفعل تبدیل به یک مصرف کننده افکار خواهند شدنه تولید کننده آن. از این رو نقش روانشناسی محیط در طراحی فضاهای آموزشی، با توجه به رنگ، فرم و فضا به عنوان عامل موثر در بهبود رفتار کودک اجتناب ناپذیر است، یافته های پژوهش نشان میدهند تحریک کنندگی محیط بر سه عامل کنجکاوی ، بازی-مشارکت و خیال پردازی تاثیری مثبت و معنادار دارد. نتایج تحقیق شامل ایده های معمارانه ای برای طراحی فضاهای آموزشی کودکان در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت کودکان است؛ از جمله: تغییر پذیری فضا و اجزای آن، تداخل فضا های باز و بسته، تغییرپذیری، تنوع پذیری وبازسازی عناصر محرک طبیعی مانند نور، آب وگیاهان است. این نوشتار قصد دارد پس از آشنایی با مفهوم خلاقیت به نقش و اهمیت عوامل محیطی در پرورش خلاقیت کودکان و در نهایت به ارایه پیشنهادی در خصوص فضاهای خلاق متاثر از نقش روانشناسی محیط در این فضاها بپردازد.

کلیدواژه ها:

کودک ، خلاقیت ، روانشناسی محیط ، فضای آموزشی