بررسی و تحلیل معیارهای ارتقا کیفیت فضایی از منظر اقلیم شناسی با توجه به ادغام سنت و مدرنیته در معماری (نمونه موردی: شهر کاشان، اقلیم گرم و خشک)

خانه پوششی است که رابطه صحیحی بین محیط خارج و پدیده های زیستی برقرار می سازد. از این رو توازن مسکن با محیط طبیعی مساله مهمی است. از عوامل اساسی محیط خارج که در طراحی بنای مسکونی تاثیر بسزایی دارد اقلیم منطقه می باشد. طراحی ساختمان ها بر اساس راهکار های معماری همساز با اقلیم، اساس طراحی اقلیمی را تشکیل می دهد. پاکیزگی محیط زیست، حداکثر استفاده از انرژی های تجدید پذیر، به حداقل رساندن هزینه گرمایش و سرمایش بنا، گامی در جهت معماری پایدار و از اهداف طراحی اقلیمی است. بهبود شرایط زیست انسان و ارایه راهکارهای صرفه جویی انرژی و کاربست آن در بخش ساختمان و مسکن نیازمند شناخت و طبقه بندی زیست اقلیم انسانی است. هدف این تحقیق ارایه یک گروه بندی جامع زیست اقلیمی است که شرایط سرد و گرم روزانه را در تمام ماه های سال و در تمام ایستگاه های استان اصفهان بصورت یکجا مورد ملاحظه قرار دهد و با مقادیر واقعی دما و رطوبت که از عوامل اصلی کنترل کننده شرایط اقلیمی هستند و در اکثر روش ها نیز به عنوان پارامترهای پایه برای تعیین شرایط زیست اقلیمی مورد استفاده قرار می گیرند انطباق داشته باشد. در این مطالعه سعی گردیده اقلیم شهر کاشان معرفی و همچنین راهکارهای رسیدن به یک بنای جدید متناسب با اقلیم گرم و خشک کاشان مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی اقلیمی ، کیفیت فضا ، اقلیم گرم و خشک ، کاشان