بررسی امنیت سالمندان با استفاده از طراحی پیاده روها

شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری برخوردار بوده و پیاده روی به عنوان اصلی ترین الگوی جابجایی مردم در داخل کانون زیستی به دلیل کم هزینه بودن یا در دسترس بودن آسان برای کلیه اقشار جامعه به شمار می رفت که به دنبال انقلاب صنعتی و سلطه خودرو در شهرها موضوع عابر پیاده و استفاده سالمندان از یک محیط امن برای پیاده روی به فراموشی سپرده شد. امروزه در سیاست های برنامه ریزی شهری به دنبال تقویت محیط های پیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی افراد (بخصوص افراد سالمند) را برای پیاده روی آسان و ایمن، محدود می کند. بسیاری از مردم پیاده روی را به عنوان یک تفریح انجام می دهند، برخی از سالمندان برای گذران اوقات خود، عدهای برای رسیدن به مقصدمورد نظر و برخی نیز برای بازگشت به خانه از محل کار به پیاده روی روی می آورند . بنابراین ما باید پیادهروها را به عنوان فضای مکث شهری در نظربگیریم و هدف طراحی را ارتقای امنیت افراد پیاده (به خصوص کودکان و سالمندان) و نیز افزایش زیبایی شریانهای شهری قرار دهیم. در این پژوهش سعی بر این شده است با توجه به آن که بر طبق آمار و ارقام موجود روند سالمندی در ایران رو به افزایش بوده و اهمیت دادن به سالمندان بیشتر شده، ایده هایی برای افزایش امنیت سالمندان، بخصوص در پیاده رو ها داده شود. برنامه ها و سیاست ها باید مشتمل بر مواردی باشد که مشکلات کنونی سالمندان را در نظر داشته و برای جمعیت سالمند آینده نیز تمهیدات لازم را فراهم سازد. برای ایجاد امنیت کامل برای سالمندان فرهنگ سازی نیز لازم است. یکی از موارد مهم که در امنیت سالمندان در پیاده روها موثر است حضور موتورسواران می باشد. با طراحی یک خط جدا برای عبور سالمندان می توان امنیت آنها را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، پیاده رو ، عابر پیاده ، سالمندان