روانشناسی خلاقیت و مبانی طراحی معماری در جهت افزایش تحرک و خلاقیت کودکان

پژوهش های انجام شده نشان میدهد،مطلوب است معماری برای کودکان در جهت ارتقای دو رویکرد تحرک و خلاقیت در کودک حرکت کند.متاسفانه در مقوله معماری به ندرت فضایی مناسب جهت رشد جسمی و ذهنی کودکان ایجاد شده است،و کمبود این فضاها موجب کم رنگ شدن مهمترین ویژگی های آن ها که تحرک و خلاقیت است خواهد شد.مسیله ای که پیش روی است این است که فضایی را باید ارایه کرد،که دو ویژگی مهم را به طور همزمان پوشش دهد وهمچنین انگیزه بازی و خلاقیت را در کودکان بیدار کند.لازمه تحقق و خلق چنین فضایی شناخت کودک و نیاز هایش و یافتن پاسخی منطقی برای آن خواسته ها است .در این مقاله به کمک روش توصیفی و کیفی به شناخت ابعاد علوم روانشناسی و معماری مرتبط با کودک پرداخته شده ،تا در خلق محیطی که توقعات ذهنی کودک را بر آورده می سازد یاری دهنده باشد و حس تعلق کودک به فضا بیشتر شده و به سلامت روانی و جسمی برسد.بر اساس مطالعات گذشته،با استفاده مناسب ازاشکال متنوع ،جذاب و قابل فهم برای کودکان و همچنین با بهره گیری صحیح از عوامل مختلف بصری از قبیل رنگ،بافت و مصالح... تا حد زیادی میتوان به اهداف مورد نظررسید.شایسته است که معماران بمنظور استفاده بهینه تر کودکان از تسهیلات فراهم شده در طراحی مجموعه هایی مخصوص کودکان از کمک روانشناسان نیز بهره گیرند.

کلیدواژه ها:

کودکان ، تحرکت ، خلاقیت ، علوم روانشناسی ، معماری