تحلیل آماری رطوبت نسبی بر آلودگی هواس شهر اهواز

در این پژوهش برای بررسی آلودگی هوای شهر اهواز از داده های شاخص استاندارد آلودگی هوا (PSI) روزانه ایستگاه های پایش کیفیت آلودگی در محدوده شهر اهواز و جهت داده های پارامتر هواشناسی دما از ایستگاه سینوپتیک اهواز طی سال های 1388-1392 استفاده شده است. رویکرد مورد نظر در این پژوهش محیطی ارتباط بین دما با عناصر آلودگی CO و O3 و PM10 بوده است. برای این منظور، پس از جمع آوری داده ها، محاسبات مربوط با برنامه EXCEL انجام گرفت و نتایج به وسیله نمودارها ارایه گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد، در این شهر شاخص CO در فصل بهار (ماه های اردیبهشت و خرداد) بیشترین مقدار خود را دارا می باشد طبق ضریب تعیین حاصل شده 28/9 درصد از تغییرات شاخص CO به وسیله رطوبت نسبی توجیه می شود و متاثر از آن بوده است. در دوره گرم سال مقدار شاخص O3 در حالت حداکثر می باشد. همبستگی معکوسی بین این دو پارامتر وجود دارد و 32/3 درصد از تغییرات O3 توسط پارامتر رطوبت نسبی توجیه می گردد. در دوره گرم سال شاخص PM10 در حالت حداکثر بوده و با گذر از دوره گرم به دوره سرد سال مقدار این شاخص نیز رو به کاهش رفته تا جایی که در دی ماه به کمترین میزان خود رسیده است. طبق ضریب تعیین بدست آمده 56/5 درصد از تغییرات شاخص PM10 متاثر از تغییرات رطوبت نسبی می باشد، کاهش رطوبت نسبی، افزایش ذرات معلق را به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

پایش آلودگی ، دما ، استاندارد آلودگی ، شهر اهواز