مقایسه نتایج طراحی ضخامت روسازی بتنی با استفاده از روش های آشتو( AASHTO) و موسسه سیمان پرتلند (PCA)

امروزه استفاده از روسازی های بتنی به دلیل دارا بودن ویژگی های عمده و کاربردهای آن در جاده های با حجم ترافیک بالا و سنگین، تونل ها، پل ها و یا در بارگذاری های سریع و مقطعی مانند فرودگاه از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. استفاده از روسازی بتنی در کنار روسازی آسفالتی، تاثیر بسزایی در بهبود عملکرد شبکه راه ها دارد. در کشور پهناور ایران تسهیل در امور حمل و نقل با رعایت ضوابط و معیارهای فنی از اهمیت ویژه ای برخوردار است که در این امر باید به اقلیم، شرایط خاص منطقه ای و برنامه ریزی مناسب برای آن و ساخت و توسعه اصولی زیرساخت های حمل و نقل توجه نمود. عدم شناخت و رعایت بعضی اصول و معیارهای طراحی موجب عملکرد ضعیف و رفتار نامناسب روسازی های بتنی شد و و موجب کاهش طول عمر روسازی و صرف هزینه های کلان جهت تعمیر و نگهداری آن ها می شود. یکی از مهم ترین پارامترهای روسازی بتنی ضخامت دال روسازی است. در طراحی دال بتنی هزینه های کلان جهت تعمیر و نگهداری آن ها می شود. یکی از مهم ترین پارامترهای روسازی بتنی ضخامت دال روسازی است. در طراحی دال بتنی برای روسازی باید توجه نمود که تفاوت های بسیاری با طراحی دال برای یک سازه وجود دارد. با توجه به اینکه برای طراحی ضخامت دال روسازی بتنی دو روش آشتو و موسسه سیمان پرتلند (PCA) وجود دارد، انتخاب روش مناسب جهت طراحی بهینه این نوع روسازی بسیار حایز اهمیت است. در این پژوهش، با بررسی عملکرد روسازی بتنی، تحلیل مدل های خرابی این نوع روسازی و بیان اصول طراحی هر یک از دو روش فوق الذکر، به مقایسه ضخامت طرح شده توسط هر یک از روش ها پرداخته شده است. بدیهی است توجه به اصول طراحی روسازی بتنی و انتخاب روش مناسب جهت طراحی موجب بهبود عملکرد طرح نهایی می گردد.

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی ، طرح ضخامت ، روش AASHTO ، روش PCA