تحلیل موفقیت شهرهای جدید مبتنی بر رضایتمندی سکونتی (مورد پژوهی: شهر جدید پرند)

با افزایش رشد جمعیت و به تبع آن مشکلات شهرنشینی، یکی از اهداف مهم ایجاد شهرهای جدید پیرامون کلانشهرها، تامین مکان مناسب برای ساکنین شهرهایی است که با مشکلات زیست روبه رو هستند و تامین مکانی مناسب جهت سرزیر جمعیت این گونه شهرها و استقرار جمعیت با در نظر گرفتن عوامل توسعه پایدار بوده است. شهرهای جدید میتوانند نقش مهمی در نظام سلسله مراتب شهری، جذب جمعیت، اشتغال و موارد دیگر داشته باشند. به منظور دست یابی به این هدف، پیشبینیهایی برای این شهرها در دورههای زمانی معین، عمدتا در زمینه جذب جمعیت و اشتغال، به عمل آمد. اکنون بعد از سپری شدن این دوره ها فرصت مناسبی برای بررسی و ارزیابی عملکرد آنها فراهم شده است. لیکن در مورد موفقیت یا عدم موفقیت این برنامه اظهارات متفاوتی وجود دارد. در چنین شرایطی بررسی عملکرد این شهرها و بازبینی نتایج حاصل از این سیاست، به خصوص در زمینه جمعیت پذیری آن و عوامل مرتبط با رضایتمندی جمعیت ساکن از وضعیت موجود، ضروری بنظر میرسد. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن این مهم، به بررسی عملکرد شهر جدید پرند در پیرامون کلانشهر تهران بر پایه رضایتمندی ساکنین آن پرداخته است. روش تحقیق، روش توصیفی و تحلیلی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که شهر جدید پرند نتوانسته بر مبنای اهداف پیش بینی شده اولیه در زمینه جمعیتی به موفقیت چندانی دست یابد. بیشتر مهاجرین به این شهر قبلا در مکانی غیر از شهر تهران سکونت داشته اند و در صورت یافتن موقعیت مشابه، این شهر را ترک خواهند کرد. همچنین میزان رضایتمندی جمعیت ساکن از وضعیت موجود در پرند در سطح پایینی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

شهرهای جدید ، رضایتمندی ، جمعیت پذیری ، مهاجرت ، کلانشهر