بررسی روش های کاهش برخورد عابر پیاده با وسیله نقلیه در رویکردهای مختلف ترافیک به منظور بالابردن ایمنی در تقاطع

در آمار جهانی تصادفات و برخورد وسایل نقلیه با عابران پیاده در سراسر جهان و بویژه کشور ایران گویای این است که نه تنها روند آمار مرگ و میر ناشی از تصادفات و برخوردهای منجر به جراحت و فوت کم نبوده بلکه نسبت به سایر تصادفات مقادیر بیشتری را نیز در بر می گیرد. یکی از مناطق بالقوه در تصادفات تقاطعات هستند. تصادف در این نقطه بالقوه هنگام عبور عابر از خط کشی و رویکرد گردش به چپ وسایل نقلیه و کاهش زمان آن می تواند به تشدید برخورد و منتج شده به جراحت و فوت کمک کند بنابراین بررسی و تحقیق روی آن و پیاده سازی سیستم های هشداری و بهتر سازی آن ها از نظر زمانی در کشور ایران ضروری به نظر می رسد. با مرور بر روش های کاهش برخورد که با استناد به تحقیقات گذشته بررسی شده و سپس بر روی گپ های موجود و قابل قبول عابران و زمان گردش به چپ وسایل نقلیه و زمان بافر بین دو وسیله عبوری از راستای مقابل در تقاطع ها مورد بحث قرار می گیرد. چراکه در تقاطع های با مسیر گردش به چپ دارای سرعت گیر بویژه در تقاطع های برجسته که دید کافی موجود نیست، در نتیجه رانندگان زمان مورد نیاز برای گردش را کم فرض نموده و منجر به برخورد با خودروی در حال عبور از مسیر مقابل و یا برخورد با عابر پس از گردش به چپ با سرعت بالا می شود.

کلیدواژه ها:

ایمنی ، عابر پیاده ، زمان برخورد ، گذرگاه عرضی ، چراغ راهنمایی