بوم گرایی در مسکن معاصر و بهره گیری از ویژگی های بومی در معماری سنتی ایران نمونه موردی استان مازندران

بوم گرایی یکی از رویکردهایی در معماری است که به اندازه تاریخ بشریت قدمت دارد، زیرا انسان ها برای ساخت سرپناه از ایدیولوژی های معماری بومی بهره برده اند.مثلا استفاده از مصالح بومی یکی از روش های متداول ساخت در اکثر نقاط جهان به شمار می رفته است. این نوع معماری در برهه ای از تاریخ معماری که از آن به معماری مدرن یاد می شود تقریبا به فراموشی سپرده شد، که پس از اثبات ناکارآمدی سبک بین الملل در معماری دوباره راهی برای عرضه کردن خویش پیدا کرد.در مقاله پیش رو ابتدا تعاریف و توضیحاتی در مورد بوم گرایی داده می شود . در واقع به این موضوع اشاره می گردد که منظور از بوم گرایی در معماری مسکن معاصر چیست و چه نوعی از معماری مسکونی در عصر حاضر بومی و بوم گرایانه نامیده می شود. پس از آن نوبت به برشمردن عوامل موثر در بوم گرایی، و بررسی فرهنگ به عنوان مهمترین رکن بوم گرایی خواهد رسید. در این بخش به تاثیر فرهنگ در معماری بومی پرداخته می شود و سپس به بقیه عوامل موثر در بوم گرایی و ابعاد مختلف آن اشاره می شود. معماری سنتی ایران و علی الخصوص معماری بومی مازندران مورد بررسی قرار می گیرد و در نهایت به این نتیجه می رسد که بهره گیری از معماری بومی در مسکن معاصر موجب حفظ فرهنگ و سنت های یک منطقه را فراهم آورده و همچنین محیط زیست و اقتصاد آن کمک شایانی می کند.

کلیدواژه ها:

مسکن معاصر ، فرهنگ ، معماری بومی ، معماری سنتی مازندران