مفهوم نماد در معماری مطالعه موردی: نماد معماری دوره ی هخامنشی

بخش های مقاومی از شهرها هستند که نماد و نشانه را در معماری در برمی گیرد و در مقاطع دوری از زمان احداث گشته و به صورت نماد در معماری شرقی و فضاهای نمادین درآمده اند. در حقیقت این نمادها و نشانه های تاریخی اند واندوخته هایی متراکمی از گنجینه های خاطرات اجتماعی و شیوه های اندیشیدن و زیستن گذشتگان ما را در بر گرفته اند. این نمادها و نشانه ها به جز ارزش های مثبت تاریخی- هویتی برای شهر، دارای ویژگی های منفی بسیاری نیز هستند، که از آن جمله فرسودگی آنها و ناپایداریشان در مقابل سوانح و بالایای طبیعی می باشد. نمادها و نشانه ها جزو جدا نشدنی معماری تمدن های بشر در تمام نقاط جهان بوده است و عقاید و ایدیولوژی های بشری نمود خود را در ساخته هایشان به وسیله صور و مفاهیم به نمایش گذاشته است. در معماری و شهرسازی نیز نمادپردازی و نشان هگرایی از ویژگی های بارز آن به شمار می آمد. این نمادها و نشانه ها علاوه بر دارا بودن نقش سازمان دهی بین اجزا و عناصر در هر مجموعه، پیونددهنده معنوی فضاها با استفاده کنندگان آن و هدایتگر انسان ها به سوی معبد بودند. در این پژوهش به بررسی نماد در معماری شرقی پرداخته می شود و این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی است و اطلاعات طبقه بندی شده به دو طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نماد ، معماری ، هخامنشیان ، ایران باستان