نقش لباس و معماری در ارتقاء هویت فرهنگی

با اندکی دقت نظر در وضعیت فعلی هنر و زبان و تاثیر آنها می توان چالش ها و آسیب های جدی فرهنگی جامعه ما را مشاهده کرد. با درک و شناخت بنیادین این تحولات و ایجاد خود آگاهی فرهنگی در این زمینه راه های بازگشت و ترمیم آسیب های موجود در بستر فرهنگ یافته خواهد شد . لباس و معماری در مقیاس های برخورد متفاوت بیانگر سطوح مختلف فرهنگ اند . یکی ظرف آراء فردی و دیگری ظرف زندگی جمعی می باشد. پوشاک مردم جامعه با استفاده از مجموعه علایم مادی، نظام ارتباطی فر هنگی ویژه ای را درمیان آنان برقرار می کند.گاهی ارز شهای نمادین موجود در اقوام های گوناگون در قالب لباس افراد، نمایان می گردد و نقش مهم وبرجسته ای درپاسداری ازهویت اجتماعی و فرهنگی آنها و دوام بخشیدن بدان در طول زندگی تاریخی نسل ها ایفا می کند، همچنین معماری طولانی ترین و منسجم ترین تاریخ هنر را به دلیل ساختار پایدار خود داراست. تا حدی که هویت بسیاری از اقوام و شکل زندگی آنها از آثار معماری باقیمانده آنها شناخته شده است. از این رو دراین مقاله سعی شده است که با استفاده از روش تحقیق میدانی و تحلیل محتوا به دنبال اثبات تاثیر لباس و معماری به عنوان بخشی از قلمرو محیط مصنوع بر روی ارتقاء هویت فرهنگی جامعه بررسی شود و ریشه های تاثیر محیط ولباس بر انسان و رابطه میان معماری وفرهنگ، مورد ارزیابی قرار گرفته و در نهایت توصیه هایی به عنوان نتیجه گیری ارایه خواهد شد که اهداف آن می تواند رسیدن به عوامل ایجاد محیطی مصنوع ولباس در جهت اصلاح وضع موجود وارتقای کیفی بگونه ای که ضمن امحاء تاثیرات منفی فرهنگی بتواند به عنوان عامل ارتقای هویت فرهنگی نیز ایفای نقش نماید.

کلیدواژه ها:

محیط مصنوع ، معماری ، هویت فرهنگی ، لباس