بررسی عوامل ارتقا حس مکان در طراحی معماری مراکز درمانی

در تعبیر یک فضا به مکان، تجربه فرد نقش تعیین کننده ای در ایجاد احساس وی از آن مکان خواهد داشت،ازاین رو آنچه در طراحی معماری مراکز درمانی که موضوع موردبحث این پژوهش می باشد،اهمیت خواهد یافت ایجاد حسی فراتر از حس یک مکان درمانی در تجربه ذهنی،بیمار به واسطه عوامل موثر در ایجاد حس مکان توجه به تنوع فضاها متنوع و ترکیب یافته از نمادها و معانی، لازم بوده و همچنین ایجاد فضاهای تلفیق یافته با عناصر طبیعی و باقابلیت ایجاد تعامل مناسب بین فعالیت های انسان و مکان طوری موردتوجه قرارگرفته اند که هدف دستیابی به احساس آرامش و تعلق به مکان می باشد.ازاینرو بررسی عوامل موثر در ارتقا حس تعلق به مکان در مراکز درمانی که هدف اصلی رسیدن به سلامت روح و روان آدمی به وسیله ارتباط با مولفه های حس مکان و طبیعت هست از اهداف این پژوهش می باشد . بر اساس اهداف ذکرشده،با استفاده از اسناد کتابخانه ای و تدوین نظام نظری پژوهش و با بهره گیری از روش.نتایج حاصل از تحلیل حاکی از این مورد می باشد که در طراحی مراکز درمانی، چگونگی توجه به حس مکان موردتوجه خاص قرار می گیرد. بر این اساس، حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط تلقی می گردد و از نیاز واقعی افراد به تجربه حسی و عاطفی و معنوی خاص نسبت به محیط زندگی شان نشات می گیرد. بنابراین، از طریق تعامل صمیمی با مکان که در آن سکونت دارند، به وجود می آید. بنا بر آنچه ذکر شد، می توان با لحاظ کردن مختصات خاص برای فضاهای کالبدی و فراهم آوردن تمهیداتی برای برآوردن نیازها و توقعات بهره برداران آن ها، زمینه ایجاد رابطه درونی بین افراد و مکان را فراهم آورد. به بیان دیگر، آن فضا را واجد روح مکان خاص نمود.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، معماری ، مراکز درمانی