بررسی رابطه بلند مرتبه سازی با کیفیت زندگی و سرزندگی ساکنین مجتمع های مسکونی با استفاده از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری (مطالعه موردی: برج های ستارخان کلانشهر تبریز)

در دنیای امروز بلند مرتبه سازی در کلان شهرها به منظور بهره برداری از زمینهای مرکز شهر مطرح گردیده است.که این ایده در سطح وسیعی مورد استفاده قرار گرفت و به تدریج دامنگیر کاربریهای مسکونی گردید. با ازدیاد جمعیت و افزایش تقاضا برای مسکن در کلان شهر تبریز ونابسامانی در بازار مسکن وزمین شهری موجب افزایش کمی ساختمانها شده است. پژوهش حاضر سعی در تحلیل و بررسی رابطه زندگی در بلند مرتبه ها با کیفیت زندگی و سرزندگی دارد. جامعه آماری پژوهش حاضر بلند مرتبه های مسکونی ستارخان شهر تبریز میباشند. که حدود 120 واحد مسکونی میباشد. که بر اساس نمونه ی تعیین گردیده محقق موفق به جمع آوری و آنالیز بر روی 86 پرسشنامه گردیده است. همچنین روش و ابزار گردآوری اطلاعات از دو بخش کتابخانه ای شامل متن خوانی، فیش برداری و بخش میدانی شامل پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده می باشد. متغیرهای پژوهش عبارتند از آثار اجتماعی، اقتصادی و اقلیمی زیستی. به منظور بررسی ابعاد مختلف پژوهش از KMO تحلیل عاملی تاییدی استفاده شده است. لازم به ذکر است از نرم افزار های spss و lisrel جهت تحلیل و آزمون فرضیات استفاده گردیده ایم. نتایج حاکی از این است که هر دو متغیر کیفیت زندگی و سرزندگی رابطه معناداری با زندگی در بلند مرتبه ها دارد.

کلیدواژه ها:

بلند مرتبه ، کیفیت زندگی ، سرزندگی ، مدلسازی معادلات ساختاری