بررسی تاثیر مولفه های پایداری اجتماعی در بهبود عملکرد فضاهای فرهنگی

توسعه فرآیندی کمی و کیفی است که در یک جامعه در همه ابعاد اجتماعی – اقتصادی و فرهنگی آن اثر می گذارد و سطوح مختلف زندگی را در بر می گیرد؛ توسعه ی پایدار همواره از مباحث با اهمیت در علوم و فناوی های جدید تلقی میشود و دارای ابعاد گوناگونیست و پایداری اجتماعی یکی از ابعاد مهم آن می باشد.پایداری غیر کالبدی که همان پایداری اجتماعی شناخته می شود می تواند نقش مهمی در یافتن راه حل هایی برای تاثیر متقابل گروه های اجتماعی بر هم ایفا کند وطراحی پایدار می تواند به خلق راه های پایدار زندگی در یک جامعه کمک کند. مفهوم پایداری اجتماعی-فرهنگی و مردم گرا مواجهه میان توسعه و هنجارهای اجتماعی مسلط و تلاش برای حفظ ثبات سیستم های اجتماعی را منعکس می کند.این رویکرد برابری میان نسل های مختلف و تضمین بقای تنوع فرهنگی،همچنین تغییر احتمال تعارض ویرانگر را مورد توجه قرار می دهد.خلق فضای مناسب شهری برای تشویق و ایجاد تعاملات اجتماعی سالم می تواند قدمی باشد در جهت نزدیک شدن به اهداف آرمانی پایداری در زمینه اجتماعی که خود بستر شکل گیری بسیاری دیگر از ابعاد پایداری به نظر می رسد.اینگونه به نظر می رسد که فضاهایی با کارکرد فرهنگی و با قابلیت مراجعه عمومی می توانند فضاهایی مناسب جهت تحقق اهداف پایداری اجتماعی و حتی اصلاح باور های فرهتگی و اجتماعی باشند،بنابراین در طی این پژوهش بر آن هستیم تا با بررسی ویژگی های این رویکرد پایداری و نقاط مشترک آن با اهداف یک فضای فرهنگی به تاثیرات مثبت هم سو شدن این دو مفهوم اشاره کنیم و به الگوهایی جهت طراحی هرچه بهتر این نوع از فضاها نسبت به گذشته دست پیدا کنیم.این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی، با کمک استدلال قیاسی و با در نظرگرفتن نمونه های موفق فضاهای فرهنگی که دارای معیارهای پایداری اجتماعی می باشند انجام شده است. در نهایت مشاهده خواهیم نمود هم راستا شدن مولفه های پایداری اجتماعی و فعالیت های فضاهای فرهنگی قدمی مثبت در جهت به نتیجه رسیدن اهداف طراحان و همچنین مدیران بوده و همچنین به بهبود کیفیت آن ها نیز کمک شایانی می نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، فرهنگ ، طراحی پایدار