راهکارهای طراحی شهری به منظور افزایش امنیت فضاهای شهری معاصر

امنیت یکی از مهم ترین ابعاد زندگی افراد و از بارزترین وجوه آرامش برای ساکنان شهرها به شمار می آید. فضاهای شهری به عنوان محیطی که رفتارهای عمومی انسان در آن جریان دارد، همواره در تعامل دوسویه با انسان است، بنابراین این فضا باید به عنوان بستری برای فعالیت های عمومی انسان باید به راحتی قابل درک و ایمن باشد. افزایش امنیت محیطی در راستای بهبود کاربری فضاهای شهری از مهم ترین رویکردهایی است که در شهرسازی معاصر، باید بدان توجه لازم شود. آنچه از امنیت به عنوان دریافت عینی و ذهنی یاد می شود، ناشی از ساختار و نحوه چیدمان محیط است، لذا برای افزایش آن بایستی معیارها و استانداردهایی برای طراحی فضاهای شهری در نظر گرفت. هدف این پژوهش شناخت نقش عوامل مختلف محیطی و کالبدی و تاثیرگذاری آن ها بر امنیت است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی _ تحلیلی می باشد و روش جمع آوری داده ها مبتنی برمطالعات کتابخانه ای و اسنادی و مشاهدات میدانی به شیوه پیمایشی می باشد. یافته ها نشان می دهد بین کیفیت طراحی شهری و احساس امنیت رابطه معنادارای مشاهده شده است و عوامل کالبدی و اجتماعی در تعامل با یکدیگر چگونگی احساس امنیت در فضاهای عمومی را تبیین می کنند و عواملی چون طراحی و معماری نامناسب فضاهای شهری، عدم نظارت مداوم بر عرصه ی فضاهای شهری تراکم پایین جمعیت، فعالیت های نامناسب کاربری زمین، نورپردازی ها و دسترسی های نامناسب عدم امنیت را تشدید می نمایند.

کلیدواژه ها:

امنیت ، عوامل کالبدی و اجتماعی ، فضاهای شهری ، کیفیت طراحی شهری