رویکردی نوین به معماری بومی جهت استفاده از آن در معماری معاصر ایران

بناهای سنتی و بومی هر منطقه با توجه به زمانه خود، منطبق بر اصول پایداری ساخته شده اند. به این معنا که طی زمان به زندگی خود ادامه داده و پابرجا ماندهاند. بنابراین اگر بپذیریم که معماری بازتاب کالبدی زندگی بشر است، معماری امروز و فردای ما نمی تواند بیرابطه با معماری گذشته باشد. در گذشته روش شهرسازی و معماری سنتی وجود داشت که به نظر می رسد با خواص معماری اکولوژیک منطبق بوده است. معماری بومی برگرفته از الگوهای فرهنگی و نمایانگر سنت، آداب و رسوم، روحیه ، احساسات ، اندیشه و عقیده، ذوق و سلیقه و هنر جامعه است و نیازهای یک جامعه را در ارتباط با عوامل طبیعی و با خواسته های مادی و معنوی انسانها عهده دار است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی است و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی صورت گرفته است. در این پژوهش سعی بر آن است تا راهکارهای طراحی بومی برای ارتقای معماری و شهرسازی معاصر ارائه شود. ابتدا به بررسی مفاهیم معماری بومی پرداخته خواهدشد و سعی بر آن است تا با بررسی معماری بومی، به مفهوم و اصول معماری بومی برسیم؛ تا ضمن برخورداری از الگوهای معماری بومی پاسخگوی نیازهای امروز جامعه به نحو اثربخشی برای فرهنگ بومی ایرانی بوده و بتواند در شکل گیری معماری و شهرسازی معاصر تاثیر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

سنت ، فرهنگ بومی ، معماری بومی ، معماری و شهرسازی معاصر