بررسی تاثیر استفاده از باغ های شفابخش در طراحی فضاهای آموزشی کودکان اوتیستیک

اوتیسم اختلال رشدی است که در سه سال اول زندگی بروز می کند و مهارت های رشدی، اجتماعی، رفتاری و ارتباطی را تحت تاثیر قرار می دهد.کودکان اوتیستیک با وجود داشتن این اختلال رشدی، آموزش پذیر بوده و نیازمند داشتن محیط آموزشی مناسب با توجه به نیازهای متفاوتشان هستند. باغ های شفابخش از دیرباز برای درمان بیماری ها و کاهش استرس مورد استفاده بوده اند، وجود این باغ ها درمحیط های آموزشی کودکان اوتیستیک با طراحی مناسب، تاثیر در افزایش آموزش پذیری کودکان مساله ی مورد مطالعه در این پژوهش می باشد.هدف از انجام این مطالعه، ایجاد محیط های شفابخش درمحیط های آموزشی برای کودکان اوتیستیک و بررسی تاثیر آن بر روند یادگیری آن ها و بهبود آن ها از لحاظ سلامت روانی می باشد،بطورکلی هدف اصلی این تحقیق بازنگری فضاهای بیرونی و طراحی بهینه فضاهای در راستای هدف آموزشی برای کودکان اوتیسم می باشد. روش اجرای این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی، و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد. در این پژوهش پس از انجام تحقیقات دلیل اصلی استفاده از باغ های شفابخش در مراکز آموزشی کودکان اوتیستیک و مزایای آن ها به دست آمده و ملاحظات طراحی برای این فضاها و فضاهایی که مورد نیاز می باشد مطرح شده است. از جمله ی این ملاحظات ایجاد ایمنی درباغ ها با توجه به اوتیستیک بودن کودکان، استفاده از متریال های متفاوت طبیعی به عنوان علائم کمکی برای کودکان و همچنین استفاده ازفضاهای مختلف حسی برای تقویت آموزش پذیری و افزایش مهارت های رفتاری-اجتماعی کودکان می باشد. با ایجاد چنین محیط هایی، آموزش پذیری، آرامش و اجتماع پذیری این کودکان افزایش می یابد و مشکلات کودکان اوتیسم درمحیط های دیگر با استفاده از این باغ ها کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

باغ های شفابخش ، محیط های آموزشی ، کودکان اوتیسم