افزایش بهره پرتودرمانی سلولهای سرطانی پستان SKBR3 و (T47D) به روش درمان ترکیبی با شیمی درمانی (2)DG/DOX

مقدمه : سرطان پستانیکی از معمول ترین بدخیمی های منجربه مرگ در زنان محسوب میشود. درمان این بیماری شاملروش های جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و همچنین درمان ترکیبی است. هدف این مطالعه ارزیابی اثراتترکیبی 2- دیوکسی-دی-گلوکز 2(DG با دکسوروبیسین (DOX)و پرتودرمانیبرمیزان بروز مرگ سلولی و آپوپتوز درسلول های سرطانی پستان می باشد. مواد و روش کار: رده های سلولی SKBR3/T47D در دو گروه کنترل (بدون پرتو ودارو) وآزمون (بترتیب سریهای تیمارترکیبی داروها وپرتو) قرار داده شدند. روش های آنالیز ELISA و MTT برای ارزیابی میزان بروز آپوپتوز و قابلیت زیست پذیری،همچنین میزان بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز (PTEN,P53) با PCRQuantitative RT و اندازه گیری عدد CT بررسی شد. یافته ها:تیمار سلولی با دکسوروبیسین، DG2 و 2 گری پرتو در رده سلولی T47D، به افزایش بیان PTEN mRNA و در سایر دوزهای پرتو به کاهش بیان منجر شد. همچنین تیمار ترکیبی این رده،به کاهش سطح بیان P53 mRNA منجر گردید. در رده سلولی SKBR3 تیمار دارویی و پرتو باعث کاهش سطح بیان PTEN mRNA گردید.همچنین تیمار بدون پرتو با افزایش بیان P53 mRNA و همراه با پرتو با کاهش بیان این ژن همراه بود.بعلاوه درمان ترکیبی در دوزهای 1، 1/5 و 2 گری پرتو در رده سلولی T47D با کاهش میزان بقا (به ترتیب به 68/9، 55/7 و 50/4)، همچنین در رده سلولی (SkBr3 به ترتیب 51/3، 48/7 و 48/5) انجامید. بحث:داده های تیمار ترکیبی رده های سلولی با پرتودارو در این مطالعه تغییر فراوانی مرگ سلولی را نسبت به گروه کنترل مشخص نمود (p<0/05). همچنین آنالیز میزان بیان ژن نیز نشانگر تفاوت میزان بیان ژن در صورت تیمار ترکیبی پرتودارو نسبت به تاثیر هر کدام به تنهایی بوده است. نتیجه گیری:افزایش تاثیر پرتودرمانی همراه با شیمی درمانی (DOX/2DG) بصورت درمان ترکیبی با افزودن به نرخ کشتار سلولی می تواند روشی موثر در درمان سرطان پستان و همچنین عدم نیاز به اعمال دوزهای بالای درمانی برای هر کدام از روش های درمانی باشد.