مروری بر سازه های تنسگریتی (کش بستی) با تاکید بر کاربرد آن در معماری

با توجه به پیشرفت روزافزون تکنولوژی در همه زمینه ها، خصوصا در زمینه ساخت سازه های فضاکار و توانایی مهندسان در طراحی وساخت آنها، پرداختن به این بحث ، امری ناگزیر است. سازه های کش بستی (تنسگریتی) به عنوان یکی ازانواع سازه های فضاکار به دلیل دارا بودن مزایای بیشماری چون سبکی، وزن، انعطاف پذیری در طراحی، زیبایی، کارآیی،قابلیت باز و بسته شدن و تطبیق پذیری با نیروهای ایجاد شده در سازه، رفتار مناسب لرزه ای، ، مقاومت و نیز جنبه های زیبایی شناسی معماری، بطور گسترده در پوشش سالن های بسیار بزرگ از جمله سالنهای نمایشی و تمام سازه هایی که محدودیت تکیه گاههای میانی دارند، مناسب می باشند. اما به علت پیچیدگی نسبی و البته عدم آشنایی معماران با این نوع سازه در ایران علاوه بر اینکه نمونه قابل توجه ساخته شده ای از سازه تنسگریتی وجود ندارد، منابع بسیار محدود و مختصری نیز در ارتباط با آن در اختیار می باشد. بسیاری از معماران و مهندسین، سازه تنسگریتی را نمی شناسند و نهایتا فقط در حد اسم با آن آشنایی دارند. از این جهت این مقاله به منظور آشنایی بیشتر معماران و مهندسین سازه با این نو سازه و با هدف گام نهادن به سوی بکارگیری عملی آن در معماری و مهندسی سازه به معرفی سازه های تنسگریتی، ویژگی ها و کاربرد عملی آن در عرصه معماری امروز جهان پرداخته است. نتایج نشان میدهد که استفاده از فناوریهای نوین نظیر سازه های فضاکار، معماری ساختمانها را از نظر ساختارطراحی، مصالح و ... ارتقاء میدهد

کلیدواژه ها:

سازه تنسگریتی ، معماری ، پایداری