تبیین بادگیر به مثابه تکنولوژی نرم درمعماری کویری ایران

در بستر فرهنگ ایران همواره باد از جایگاه خاصی برخوردار بوده ازآن در منظورهای مختلفی دعوت به عمل آمده است. بادگیر از جمله شاهکارهای معماری نیاکات فهیم ایران است که افزون بر تبیین ابعاد هنر این کشور از جنبه های کاربردی متعددی برخوردار بوده نظام مهندسی منحصر به فردی داشته است. بادگیر، یک تکنولوژی خلاقانه ایرانی برای ایجاد هوای خنک در درون منازل گرم کویری است. بادگیرها معمولا برجک های کوچکی به صورت چهارضلعی یا چندضلعی های منظم اند که ساختار مثلث در آنها به هیچ وجه دیده نمی شود. بادگیر از برجکی تقریبا مرتفع تر از جاهای دیگر خانه برروی بام خانه قرار دارند. این سازه های سنتی بر روی قسمتی از خانه های کویری به نام حوض خانه بنا می شده اند. حوض خانه، ایوانی کوچک بوده است که در انتهای اتاق های تابستانی هر عمارت قرار داشته است. بادگیر؛ به رغم این مهم در حوزه های مطالعاتی معماری به عنوان تکنولوژی نرم چندان مورد کاوش قرار نگرفته است. لذا هدف این مقاله تبیین درایت فناورانه معماران ایرانی درحسن اتخاذ انرژی از متن طبیعت به جریان افکندن آن در ارتقاء رضایتمندی ساکنان می باشد. ماهیت این تحقیق، کیفی روش استدلالی آن استقرایی می باشد.

کلیدواژه ها:

بادگیر ، انرژیهای پاک ، تکنولوژی نرم ، سکونت گری ، اقلیم گرم خشک