بررسی زیست سازگاری غشاهای نانوکامپوزیتی برپایه کوپلیمر پلی هدرال الیگومریک سیلسسکویی اکسان (POSS) و پلی کربنات اوره (PCU) با کاربرد جایگزین موقت پوست

امروزه کاربرد نانوکامپوزیتها مورد توجه قرار گرفته است نانوکامپوزیتهای برپایه پلی هدرال الگومریک سیلسسکویی اکسان (POSS) و پلی کربنات اوره (PCU)) POSS/PCU) مواد زیست سازگاری هستند که کارایی آنها در کاربردهای عروقی به اثبات رسیده است در این تحقیق عملکرد این نانوکامپوزیت به عنوان جایگزین موقت پوست مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا غشاهایی از نانو کامپوزیت POSS/PCU با ضخامت 200 میکرون به روش پوشش دهی فیلم از پلیمر محلول در حلال N,N – دی متیل استامید تهیه شد. فیلم حاصل پس از خشک کردن و خروج حلال (24 ساعت در دمای 60C ) بهعنوان دربستی برای سلول های پوستی استفاده شد. زیست سازگاری این غشاها در مقابل سلولهای فیبروبلاست موشی L929 در یک دوره 14 روزه به روش MTT بررسی شد . همچنین چسبندگی سلولهی کراتینوسیت به سطح و مورفولوژی سلولها در مجاور غشاء توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی های MTT و مشاهدات میکروسکوپ الکترونی نشان داد که نانوکامپوزیت POSS/PCU از زیست سازگاری بالایی در برابر سلولهای L929 و کراتینوسیت برخوردار بوده و قابلیت خوبی در کاربرد به عنوان جایگزین موقت پوست دارد.

کلیدواژه ها:

جایگزین موقت پوست ، چسبندگی سلولی ، زیست سازگاری ، سلول فیبروبلاست ، نانوکامپوزیت