ارزیابی زیست فعالی داربست های نانوکامپوزیتی جهت مهندسی بافت استخوان

امروزه جهت درمان ضایعه های استخوانی از پیوند های اتولوگ و گاهی هم از مواد مصنوعی ، بهره گیری می شود. گرچه این روش هاممکن است موجب درمان بیمار شوند ولی می تواند دارای محدودیت ها و عوارضی از جمله عفونت در محل پیوند و پس زدن آن شوند. اخیرارویکرد درمانی دیگری به نام مهندسی بافت در حال پیدایش است. در مهندسی بافت سلول های مورد استفاده و نوع داربست بسیار با اهمیت میباشند. در این مطالعه زیست فعالی داربست های نانوکامپوزیتی که از پلیمر پلی هیدروکسی بوتیرات و نانوذرات شیشه زیست فعال ساخته شدند، مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی زیست فعالی محلول شبیه سازی شده بدن (SBF) تهیه گردید و داربست ها به مدت 4 هفته درون آن انکوبه شدند. جهت ارزیابی تشکیل هیدروکسی آپاتیت بر روی سطح داربست ها از میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) و آنالیز EDAX استفاده گردید. که نتایج نشان داد در سطح داربست های حاوی نانوذرات شیشه، هیدروکسی آپاتیت تشکیل شده است که می توانند درون بدنبا استخوان اتصال و برهمکنش خوبی برقرار کنند و داربست های نانوکامپوزیتی دارای ساختار های مناسبی جهت کشت سلولی و ارزیابی هایدیگر در راستای مهندسی بافت استخوان می باشند.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت استخوان ، نانوکامپوزیت ، زیست فعالی