تاثیر پارامتر های طول و عرض در پایداری ایمپلنت دندانی

هدف مطالعه ی حاضر بررسی سیستماتیک تاثیر طول و عرض ایمپلنت در پایداری اولیه آن می باشد بدین منظور 9 مدل سه بعدی اجزای محدود برای ایمپلنت تیتانیومی با طول ها و عرض های مختلف به همراه اباتمنت ساخته شد. در این مدل ها ایمپلنت در قطاعی از استخوان فک با در نظر گرفتن شرایط مرزی مناسب قرار گرفته و تاثیر پارامترهای طول و عرض بر روی فرکانس های رزونانس ایمپلنت در مدل استخوان محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش طول ایمپلنت، فرکانس طبیعی ایمپلنت افزایش می یابد که این موضوع سبب ایجاد ثبات بیشتر ایمپلنت در استخوان می گردد. این موضوع نشانگر آن است که احتمال عدم موفقیت در درمان برای ایمپلنت هایی با طول کم، بیشتر می باشد در این مطالعه رابطه مستقیمی بین عرض ایمپلنت و پایداری مشاهده نشد، بدین ترتیب که بیشترین پایداری در عرض متوسط صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

ایمپلىت دندانی ، انالیز فرکانس روزوناس ، پایداری ، روش اجزای محدود