بررسی و تحلیل ضرورت وجود تالار های شهز و ارائه راهکارهایی بزایطزاحی آن با استفاده از اصول معماری باغ ایرانی

امروزه با توجه به پیشرفت های بشری و با گذشت تاریخ به شاخص تعامل در فضاهای شهری و تاثیری که این عامل می تواند در هویت بخشی به این فضاها و کاربران آن داشته باشد توجه ویژهای شده است. تالار شهر عنوان یکی از مردم مدارترین فضاهای جمعی را در بسیاری از کشورهای دنیا دارد. اما کشور ایران که دارای سابقه درخشانی در معماری فضاهای جمعی است، امروزه خالی از چنین فضاهایی می باشد. مقصود از تالار شهر فضایی با کاربری های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی است که می تواند خانه ای برای زندگی جمعی یک شهر باشد که ضمن برآورده کردن نیازهای عصر حاضر، در بازیابی هویت شهرها نقش بسزایی داشته باشد. در این پژوهش سعی گردیده از طریق روش های علمی مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، با بررسی های توصیفی تحلیلی، مجموعه ای از عوامل موثر در پویایی یک فضای شهری چون تالار شهر شناسایی شود و راهکارهایی جهت طراحی بومی این فضاها ارائه گردد. بر این اساس ساخت فضاهایی جهت برگزاری جشنܬ݁ܚܶܐ s بازی های آیینی، موزہ ، مسیرهای حرکتی، لحاظ کردن فضاهای خدماتی و فعالیت های فرهنگی و نیز سالن های همایش در طرح تالار شهر با استفاده از الگوها و مفاهیم استفاده شده در باغ ایرانی، می تواند عوامل موثری در ماندگاری تالار شهر باشد و مجموعه ی تالارشهر را در قالب قلب تپنده ی شهر و بخشی از هویت آن، میزان تعاملات اجتماعی و مشارکت مردم در مدیریت شهری را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

فضاهای جمعی ، تالار شهر ، اصول معماری ایرانی- الگوی باع ایرانی