توسعه کالبد و جایگاه سکونتگاه عشایر با رویکرد زیست بوم گرایی نمونهموردی منطقه کوه پنج بردسیر

مفهوم توسعه در فرایند رشد نهفته است . در اکثرکشورهای پیشرفته جهان، توسعه روستایی رابطه تنگاتنگی با فرایندهای ساختاری نظیر فرایند اقتصادی ، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، مدیریتی و ز یست محیطی رشد و توسعه دارد. جوامع انسانی بر حسب زمان و مکان و با توجه به زیست بومی و فعالیت بخشی در فضاهای روستایی، برنامه ریزی روستایی وتوسعه روستایی مفهوم و مصداق پیدا میکند . اساساً حوزه های روستایی و عشایری به عنوان قاعده نظام سکونت و فعالیت ملی نقش اساسی در توسعه ایفا می کنند چرا که توسعه پایدار سرزمین در گرو پایداری نظام روستایی و عشایری به عنوان زیر نظام تشکیل دهنده نظام سرزمین است و پایداری فضاهای روستایی و عشایری در ابعاد مختلف می تواند نقش مؤثری در توسعه منطقه و ملی داشته باشد. با توسعه سکونتگاه عشایری و جذب گردشگر می تواند با مشارکت در اشتغال زایی وایجاد درآمد، اقتصاد جوامع محلی را احیا کند و نیز در تقویت فرهنگ محلی و زیست بوم گرایی سهیم باشد و در حفظ وبازسازی محیط زیست طبیعی و انسان ساخت تغییر ایجاد کند. این تحقیق از طریق مطالعه منابع و تحقیقات پیشین انجام پذیرفته است. نتایج این تحقیق نشان میدهد بهکارگیری شیوههای مختلف معماری، علل الخصوص معماری بارویکرد زیستبوم گرایی و بهرهگیری از اصول جدید معماری و طراحی چنین مجموعههایی بهطور مستقیم به احیاء وتقویت صنعت گردشگری در کشور کمک شایانی مینماید.

کلیدواژه ها:

توسعه ، سکونتگاه عشایر ، زیست بوم گرایی ، جذب گردشگر