بازشناسی فضای تعاملی و معنای مکان جمعی در معماری امروز ایران

انسان همواره در تعامل با محیطی است که خود جزئی از آن به شمار میرود؛ بنابراین رابطه انسان و محیط به صورت یک رابطه رفت و برگشتی و تعاملی مورد نظر است. فضای همایش ، فضای تعاملی است و با درک چند بعدی عوامل تأثیرگذار رو به رو است.بررسی روابط اجتماعی، علوم رفتاری، تاریخ و پیشینه ذهنی، فرهنگ و ... راهکارهای مؤثر جهت ارتقاء مطلوبیت فضا ودر نتیجه جلب رضایتمندی کاربران حاصل گردد که با توجه به بستر طرح، معیار های معماری زمینه گرا مورد تاکیدقرار گرفته تا فاصله بین ساختار طبیعی و بنا حفظ شود و از سویی ارتباط بین انسان و محیط صمیمانه تر دنبال شود.بشر در ذات خود از روز نخست به دنبال نشان هایی مشترک برای پیدا کردن زبانی واحد در ابراز احساسات خود بوده و خاطره همان نقطه تلاقی است، همان خاطره ای که در روند زندگی اجتماعی معنا می یابد. از سویی دیگر زندگی اجتماعی انسان که روند تکاملی خود را در طی سالیان حفظ کرده بود، با ورود تکنولوژی نقش خود را در زندگی کم رنگ ساخته و می بینیم که تعریف آن در دنیای امروز به طور کلی تغییر کرده و جایگاه آن به حد قابل ملاحضه ای تنزل یافته است. برای بازگرداندن آنچه انسان امروز در هیاهوی زندگی گم کرده، می توان از دریچه سخن گفتن بهزبانی مشترک و گیرا و چه نشانی گویاتر ازهنری که به زندگی او جان می بخشد. هنرمند امروز موظف است با بازآفرینی مکان هایی یاد آشنا، به یادآوری خاطرات فراموش شده انسان امروز بپردازد و حس تعلق مکان را به اوبازگرداند.

کلیدواژه ها:

فضای تعاملی ، بازشناسی ، مکان جمعی