واکاوی پایداری در طراحی منظر شهری با تاکید بر فضای سبز(نمونه موردی: پارک ملت شهر مشهد)

در سال های اخیر توسعه شهر و شهرنشینی، از یکسو، موجب افزایش تراکم مسکن و فشردگی فضاهای شهری و از سوی دیگر، موجب افزایش نیاز هر چه بیشتر به هوا و محیط سالم شهری شده است. در این میان، در شرایط رشد فزاینده بیماری های روحی و روانی، افزایش استرس و توسعه آلودگی های شهری، توجه و نیاز شهروندان به فضاهای طبیعی وسبز، بیشتر شده است. در واقع، کاربری فضای سبز یکی از کاربری های مهم در طراحی و برنامه ریزی شهری بوده و به دلیل نقش بسیار مهم کاربری فضای سبز در ایجاد شرایط اکولوژیکی سالم در شهرها و تاثیر این کاربری در گذران اوقات فراغت و اثرات اجتماعی برای شهروندان، اختصاص فضای سبز مناسب برای شهرها یکی از محوری ترین برنامه های مدنظر شهرسازان و برنامه ریزان شهری است. به بیان دیگر، ایجاد فضای سبز مطلوب راه حلی برای بسیاری از مشکلات حادشهری است که علاوه بر ارتقای کیفیت منظر شهر در مقولات زیبایی شناسی و ادراک هویت موثر می باشد که قادر است از تخریب اقتصادی و فیزیکی افت کیفیت زندگی، آلودگی، تراکم و کوچ طبقه متوسط از مرکز شهر پیشگیری نموده وسرزندگی را به مناطق مرکزی شهر می آورد. شهر مشهد نیز به عنوان یک کلانشهر و واقع شدن در اقلیم گرم و خشک همواره نیاز دو چندان به فضای سبز در آن حس می شود. بدون شک فضای سبزی پایدار می تواند نقش مهمی درکاهش مشکلات اکولوژیکی و اجتماعی این شهر ایفا کند. این مقاله در پی آن است تا با بررسی و تحلیل پایداری درطراحی یکی از بزرگترین پارکهای شهری مشهد، یعنی پارک ملت، به عنوان یک منظر شهری، درصدد شناسایی و نقداصولی آن بوده و در نهایت با ارائه پیشنهادات لازم جهت رفع مشکلات مربوط به آن، در راستای رسیدن به طراحی پایدارگام بردارد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، فضای سبز ، منظر شهری ، پارک ملت ، شهر مشهد