بررسی تاثیر جداساز لرزه ای پایه ای بر زمان تناوب و میرایی ساختمان های بتنی در برابر زلزله های حوزه نزدیک

جداساز لرزه ای یک روش طراحی لرزه ای مقاوم است که به جای افزایش ظرفیت لرزه ای سازه، بر مبنای مفهوم کاهش نیاز لرزه ای قرار دارد. در حقیقت یک روش طراحی ساده سازه ای برای کاهش یا حذف خسارت ناشی از زمین لرزه است. در این سیستم به جای مقابله با زلزله در ساختمان ها، سازه را با زلزله همراه می کنیم. یعنی در مواقعی که زلزله به وقوع می پیوندد سازه ما به جای اینکه مثل یک جسم صلب با نیرو های زلزله مقابله کند، در ارتعاشات با زلزله همراه می شود و نیروهای زلزله را جذب می کند. بنابر این در این تحقیق به بررسی و مقایسه زمان تناوب و میرایی ساختمان های بتنی جداسازی شده و جداسازی نشده در برابر زمین لرزه های نزدیک گسل پرداختیم و مشاهده کردیم که جداساز های لاستیکی هسته سربی باعث افزایش زمان تناوب، افزایش استهلاک انرژی زمین لرزه های نزدیک گسل قبل از ورود به مدل های ساختمانی خواهند شد که این امر در کاهش آسیب پذیری اجرا سازه ای و غیر سازه ای ساختمان هایی که در مجاورت آن ها گسل فعال وجود دارد بسیار مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

زمین لرزه نزدیک گسل ، زمان تناوب ، میرایی ، ساختمان های بتنی