تهیه منحنی شکنندگی ساختمان 6 طبقه قاب خمشی بتن آرمه نامنظم در پلان و تعیین توزیع مناسب میرایی با حضور میراگرهای ویسکوز تحت اثر تحلیل دینامیکی فزاینده

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 987

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICCACS02_154

تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1396

چکیده مقاله:

امروزه ارزیابی عملکرد سازه ها در برابر زلزله مورد توجه بسیاری از پژوهشگران در نقاط مختلف جهان قرار گرفته است. یکی از ابزارهای کلیدی و دقیق در تعیین ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای سازه ها، توابع شکنندگی است که احتمال فراگذشت آسیب سازه از یک سطح آسیب مشخص را برای چندین سطح خطر از جنبش های لرزه ای زمین بیان می نماید. هدف از این پژوهش تعیین منحنی شکنندگی و بررسی آسیب پذیری لرزه ای سیستم ساختمانی قاب خمشی بتن مسلح متوسط با نامنظمی جرمی در پلان، در چند حالت چینش میراگرهای ویسکوز می باشد. در ابتدا سازه نامنظم جرمی با 6 طبقه مطابق آیین نامه که بر روی خاک تیپ 2 و در منطقه با خطر لرزه خیزی زیاد قرار گرفته است، طراحی می شود و سپس تحت اثر تحلیل دینامیکی افزایشی (IDA) غیر خطی قرار گرفته و توسط روابط ریاضی ارایه شده توسط سایر محققین منحنی شکنندگی آن ترسیم می شود. سپس در مدلسازی های فوق دو حالت مختلف چینش میراگر (توزیع یکنواخت و توزیع مودال میرایی) لحاظ می شود و مراحل ترسیم منحنی شکنندگی برای تمامی مدل ها، انجام می شود. این کار بدلیل تعیین نحوه چینش مناسب میراگرها صورت می گیرد تا مشخص شود کدام حالت چینش عملکرد مناسب تری خواهد داشت. در این پژوهش، تمامی مدل ها در نرم افزار سپ 2000 نیز مدل سازی شده اند و دو حالت نامنظمی جرمی در نظر گرفته شده است. یکی از این نامنظمی ها به صورت جرمی و دیگری در ارتفاع لحاظ شده است. همچنین از سطوح آسیب پذیری و رکوردهای زلزله پیشنهادی مندرج در استاندارد FEMAP695 استفاده شده است . به صورت خلاصه می توان گفت که استفاده از میراگرهای ویسکوز در حالت مودال، تاثیر بسیار خوبی را بر روی رفتار سازه و بخصوص محدود کردن دریفت ایجاد کرده است و در مورد حالات توزیع یکنواخت میرایی می توان به این نکته اشاره کرد که نسبت به میراگرها با توزیع مودال عملکرد کاهش پیدا می کند. اما در مورد اضافه شدن نامنظمی ارتفاعی جرمی به سازه، این نتیجه گیری کمی متفات می شود، چرا که با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، در صورتی که توزیع میرایی در طبقات با خروج از مرکزیت میرایی همراه باشد، عملکرد میراگرها در کاهش درصد احتمال خرابی به خصوص در سطح عملکردی آستانه فروریزش نسبت به سایر حالات توزیع میرایی به میزان بهتری صورت گرفته است.

نویسندگان

مهدی صادقی عارف

دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

محمدرضا منصوری

استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

عبدالرضا سروقد مقدم

دانشیار، پژوهشکده مهندسی سازه، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله تهران، ایران