موضوع نقوش تزیینی ایران در قبل و بعد از اسلام

با شروع دوران تاریخی و تمدن بشری، مسیله نقوش تزیینی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و به دنبال آن، همبستگی تزیینات با معماری نیز گسترش یافت. ساختار اولین نقوش تزیینی که در تمام هنرهای امروزه اعم از کاشیکاری،گچ بری و ... بوده است، در هنر پیش از اسلام میتوان جستجو کرد. معماری اسلامی نیز دارای پایه و اساس تنگاتنگ با هنرهای تزیینی است و مبنای آن پیوندی جدا ناپذیر با انسان و طبیعت داشته است. نقش و اهمیت هنر قبل از اسلام بر هیچ پژوهشگری پوشیده نیست. هنر تزیینی یک ملت چیزی نیست که یک شبه شکل بگیرد آن هم در سرزمینی پر سابقه مثل ایران، بلکه محتاج ابتکارها و دست مایه های مهم و مداومت تاریخی و پیدا شدن سنت است. بنابراین، ضروری است که در این زمینه با توجه به اهمیت آن در معماری ایران، تحقیق و تفحص بیشتری صورت گیرد .هدف از این پژوهش ، احیای هنرهای از یاد رفته و همچنین آشنایی با انواع نقوش بکار رفته در دوره های مختلف تاریخی است. روش پژوهش در این تحقیق در بخش جمع اوری اطلاعات و داده ها از روش توصیفی – تحلیلی ،کتابخانه ای استفاده شده است. با بررسی وضعیت موضوع نقوش تزیینی در ادوار مختلف، مشخص شده است که تزیین در دوره ی تیموری به بعد آن چه بیش از همه توجه ما را بر می انگیزد چرخش زبانی است که در عرصه تزیین صورت گرفته است، که بسته به عوامل مختلفی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

نقوش تزیینی ، تاریخچه تزیینات ، نقوش هندسی ، نقوش گیاهی