نقد معماری مدرن در طراحی محیط های ساخته شده

طراحی کوششی برای ابداع راه حل ها قبل از اجرای آنها است. در واقع طراحی یک فرآیند تک بعدی نبوده و چالش های طراحی با به کارگیری فرآیند خطی و گام به گام به نتیجه نمیرسد. مشکل اصلی در فرآیند طراحی معماری این است که بیشتر باورهای معماری مدرن و پست مدرن بر درک ناچیزی از قابلیت های محیط ساخته شده برای انسان استوار بوده اند. و بیشتر این نظریات بر پایه تعریف ناقصی از انسان و رفتار انسانی بنا شده اند. در شناخت ماهیت مسایل طراحی معماری، این پژوهش ضمن نقد نظریات دوران معماری مدرنیسم، از مدل نیازهای انسانی مازلو برای تبیین الگوی انسان گرایی در فرآیند طراحی معماری بهره میگیرد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر فرآیند اجرا از نوع تحقیقات کیفی است و از شیوه استدلال استقرایی بهره میگیرد. بر اساس نتایج این پژوهش، محتوای عملکردی و زیبا شناختی اساس نظریه های معماری دوران مدرنیسم است. اما طراحی، زیبایی و عملکرد نمیتوانند ناقض یکدیگر باشند. عملکرد در زیبایی و زیبایی در عملکرد است. این مساله زمانی چالش برانگیز تر می شود که نظریه های طراحی معماری با شاخص پاسخگویی به نیازهای انسانی مورد سنجش قرار گیرد. بنابراین لازم است تا طراحان با پرورش ادراک خود از قابلیت های محیط ساخته شده در پاسخگویی به نیازهای انسانی، گذاری از مرحله فرمگرایی به انسانگرایی را در فرآیند طراحی معماری مورد توجه قرار دهند.

کلیدواژه ها:

فرآیند طراحی ، نیازهای انسانی مازلو ، محیط ساخته شده ، معماری مدرنیسم