تاثیر مصالح بوم آورد بر طراحی معماری پایدار: اقلیم گرم و خشک

تولید مصالح جدید و گوناگون در عصر حاضر و توسعه امکانات و سهولت استفاده از آنها، امکان بهره وری از مصالح بیشتر و با تنوع بالاتر را برای همگان میسر ساخته است. علیرغم نکات مثبتی که برای آن می توان در نظر گرفت، این امر مشکلات فراوانی را پیش روی ما در آینده قرار خواهد داد. عدم انطباق برخی از مصالح با اقلیم، برهم خوردن سیما و منظر شهری، عدم مطابقت مصالح با استانداردهای معمول از جمله عواملی است که می توان بر شمرد. با توجه به ویژگی های معماری پایدار، اهمیت شناخت دقیق مصالح ساختمانی و داشتن ملاکی برای انتخاب صحیح آنها ضروری به نظر می رسد. در خصوص مصالح بومی سنتی اقلیم گرم و خشک بسیار صحبت شده است، بنابراین در این پژوهش تلاش می شود، با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و منابع مکتوب و بهره گیری از رویکردی تحلیلی، ابتدا به ذکر عوامل موثر بر پایداری شهرهای واقع در اقلیم گرم و خشک پرداخته و سپس انواع مصالح را بررسی نموده و در انتها راهکارهای صحیح انتخاب مصالح را عنوان نماید. در این پژوهش ویژگی های ممتاز مصالح بومی از نگاه زیست محیطی بررسی شده و استفاده از مصالح بومی به عنوان یک راهکار سالم و مفید و کم هزینه پیشنهاد میشود. عدم تخریب طبیعت در برداشت، کمترین آلودگی در تولید، پایین بودن مصرف انرژی در تولید، صرفهجویی در انرژی حمل و نقل، کاهش مصرف انرژی در بهرهبرداری، کاهش هزینه های تمام شده و از همه مهمتر بازگشت سریع به طبیعت و عدم تخریب محیط زیست از مزایای مصالح بومی به شمار می رود. البته به کارگیری مصالح بومی شرایط خاص خود را دارد.

کلیدواژه ها:

مصالح ، بوم آورد ، معماری پایدار ، اقلیم گرم و خشک