جایگاه مشارکت مردمی در طرح های شهری، با توجه به حقوق شهروندی

مشارکت جویی یکی از نیازمندی های روحی روانی و منشا احترام به انسان است. مشارکت در زندگی جمعی، حقی طبیعی قلمداد شده و در دهه های اخیر مورد تاکید قرارگرفته است. تجربه کشورهای مختلف جهان در اداره شهرها نشان می دهد، اداره شهرها به نحو مطلوب در بسیاری موارد از توان دولت خارج است. مشارکت مردم در اداره امور شهر می تواند گوناگون باشد و مردم به واسطه مسیولان مدیریت شهری می توانند نقش های مختلفی به عهده گیرند و در مدیریت شهری خود سهیم باشند. هدف این پژوهش، تعیین جایگاه و چارچوبی برای مشارکت شهروندی در طرح های توسعه شهری به عنوان حقوق قانونی شهروندی هست. طبق این هدف، ابتدا مبانی نظری مشارکت مردمی و تاریخچه حقوق شهروندی درزمینه این حق بر شهر مردم، موردبررسی قرارگرفته و با توجه به این که هیچ ماده ای در قانون اساسی و منشور حقوق شهروندی مصوب در برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در سال 1383، اشاره مستقیمی به این نوع حقوق شهروندی ننموده و هیچ گونه مشارکت مردمی به صورت واقعی و با حضور فعال مردم در تهیه طرح های توسعه شهری تاکنون صورت نگرفته، چارچوبی به منظور مشخص شدن چگونگی نقش مشارکت مردمی در تمامی مراحل طرح های توسعه شهری شامل؛ مرحله پیش از طراحی و برنامه ریزی، مرحله طراحی و برنامه ریزی و مرحله سرمایه گذاری و اجرای طرح ها و پروژه های شهری در این پژوهش پیشنهاد گردیده، و لازم است این مشارکت بر اساس فن های استاندارد اطلاع رسانی، در مرحله پیش از طراحی، مشاوره و دریافت بازخوردها در مرحله طراحی و ارایه طرح های تشویقی در مرحله سرمایه گذاری و اجرا، با توجه به نوع و مقیاس پروژه صورت گیرد و به عنوان ماده ای مجزا در قانون اساسی و منشور حقوق شهروندی اضافه گردد.

کلیدواژه ها:

مشارکت مردمی ، مشارکت فعال(واقعی) ، طراحی با مردم ، حقوق شهروندی