شناسایی و تحلیل بافتهای فرسوده شهری ( مطالعه موردی شهر رشت)

بافت های فرسوده و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل میدهند، از یک طرف جزو میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ، بهسازی کالبدی و توانمندسازی عملکردی آنها اجتناب نپاپذیر می باشد و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی میگردند. فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیشتر شهرهای با سابقه و تاریخی ایران، تحت تاثیر آن قرار گرفته اند و شهر رشت نیز در بین شهرهای استان گیلان دارای بیشترین بافت فرسوده شهری می باشد آنچه مسلم است، در این گونه شهرها این مسیله، رشد بافت شهری را مختل کرده و آن را به پیرامون سوق می دهد و بنابراین افزون بر نابودی بافت های درونی و با سابقه ی شهری، هزینه های هنگفتی را با ایجاد بافت های نو ظهور بر گردن شهر تحمیل میکند. این مقاله با رویکرد توصیفی – تحلیلی، از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای در جهت شناسایی محلات با بافت فرسوده شهری در شهر رشت قدم برداشته است و تحلیل های نهایی در این پژوهش، مشکلات اصلی محدوده های فرسوده و ساکنان محدوده را بیان می کند . اگرچه در سالهای اخیر بافت های فرسوده شهر رشت مورد توجه قرار گرفته و مسیولین شهر را به این فکر واداشته است که هرچه سریعتر راجع به این مسیله چاره ای بیندیشند ولی با این حال برای جلوگیری از جابجایی جمعیت و نابودی میراث فرهنگی، تاریخی و اجتماعی مختص محله های تاریخی و بافت فرسوده و یا در حال تخریب باید شناسایی بیشتری از بابت مناطق فرسوده شهری صورت بگیرد .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، شهر رشت ، بهسازی و نوسازی ، مشارکت مردمی