شهرسازی تاکتیکی در جهت توسعه پیاده محور در چهارباغ عباسی اصفهان

یکی از تحولات اخیر در گرایش های جدید شهرسازی جهان، توجه به حرکت پیاده و نیازهای آن به عنوان یک موضوع فراموش شده مهم شهری است. جنبش گسترش فضاهای پیاده، نه تنها سیمای کالبدی شهرها را عوض کرده، بلکه تغییرات نوینی در کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی و فرهنگ مردم به وجود آورده است. در سالهای اخیر شیوه مداخله نوینی در فضاهای شهری تحت عنوان شهرسازی تاکتیکی توسط مایک لیدون و همکارانش مطرح شده است که هدف اصلی آن پاسخگویی به نیازهای شهروندان در فضای شهری و دستیابی به نتایج و تاثیرهای قابل توجه در شهر در کوتاه ترین زمان ممکن است. هدف از این پژوهش شناخت شهرسازی تاکتیکی در جهت توسعه محورپیاده چهارباغ است. نمونه موردی محورچهارباغ است. داده های مقاله حاضر، براساس مطالعات کتابخانه ای و نیز روش کیفی، برداشت میدانی، مشاهده به دست آمده است. بعد از بررسی محورهای پیاده و پیدایش شهرسازی تاکتیکی مورد بررسی قرار گرفته و به اصل مشارکت به عنوان اساس این نوع فرایند، پرداخته شده است. پس از شناخت و تحلیل محدوده مورد مطالعه این نتیجه حاصل می گردد، شهرسازی تاکتیکی در عصر حاضر و با توجه به شرایط نامساعد مشارکت مردم در اصفهان، می تواند نقطه عطفی در تلاش به جهت رشد و توسعه زمینه های مشارکت مردمی در پروژه های شهریرا فراهم آورد، موجب افزایش رضایتمندی شهروندان از مشارکت و حضور فعالشان در حوزه شهرسازی گردد و به تحقق خواسته-های سازمان های ذی نفع، ارگان ها و ساکنان محله ها در بافت های مختلف شهری بیانجامد. به علاوه با توجه به زمینه های فرهنگی در اصفهان، امکان رشد و توسعه شهرسازی تاکتیکی و مشارکت مردم با توجه به پیشینه فرهنگی شان بیشتر خواهد بود که می توان در آینده تاثیرات متقابل فرهنگ و شهرسازی تاکتیکی را مورد بررسی قرار داد. و در آخر پیشنهاداتی که با توجه به مشارکت مردم در این زمینه می توان عنوان کرد.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، شهرسازی تاکتیکی ، مشارکت مردم ، محورپیاده چهارباغ اصفهان