انعطاف پذیری در ورودی ایستگاه مترو، توفیق همزمان در ایجاد مکان شهری و پاسخگویی به پدافند غیرعامل

در کشور ما وجود ورودی های خسته کننده در پیشخان مترو، بدون پویایی یک فضای شهری و با بهانه ی پاسخگویی به پدافند غیرعامل همواره یکی از فرصت های ایجاد یک مکان شهری زنده با سطح تعاملات اجتماعی بالا را از شهروندان سلب می کند. در این مقاله ابتدا ویژگی های یک مکان شهری پویا و کاربری هایی که می توانند سرزندگی را به ورودی های مترو تزریق کنند، بررسی شده است. سپس با نگاهی به الزامات پدافند غیرعامل در فضاهای شهری، و مقایسه آن با نیازهای یک مکان شهری پویا، در قالب رویکرد انعطاف پذیری، راهکارهایی چون اختصاص پیشخان گشاده در جلوی ورودی ایستگاه مترو، تفکیک نظام سکون و حرکت، ایجاد اختلاف ارتفاع و تلفیق آن با نظام سکون، استفاده از تغییر رنگ و نور برای تعریف قلمرو فعالیت ها، استفاده از مبلمان و تیغه های قابل حرکت برای مراسم خاص برای طراحی یک ورودی متروی پویا ارایه شده است. بی شک بسط دادن این راهکارها خود نیازمند به واکاوی بیشتری است که پرداختن به آن ها در این مقال نمی گنجد.

کلیدواژه ها:

ورودی ایستگاه مترو ، انعطاف پذیری ، مکان شهری ، پدافندغیرعامل