بررسی اصول و مشخصه های شهرسازی، قواعد دستوری شهرسازی مکتب اصفهان در دوره صفویه
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,266
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCACS03_382
تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1397
چکیده مقاله:
از میان دوران های مختلف تاریخی دوران صفوی دورانی است که از لحاظ معماری و شهرسازی اهمیت ویژه ای دارد از این رو می توان دوران صفویه بویژه عهد شاه عباس اول را از لحاظ شهرسازی و توسعه شهری در ایران، دورانی طلایی بحساب آورد. معماری و شهرسازی در هر دورانی طبق دیدگاه و نگرش های متفاوتی شکل و رشد می یابد لذا در دوران صفوی نیز می توان بیان کرد که معماری و شهرسازی طبق مکتب اصفهان شکل گرفته است و با توجه به اصول و قواعد دستوری مکتب معماری و شهرسازی اصفهان رشد و توسعه یافته است، از این رو لازم به ذکر می باشد که برای ایجاد و توسعه و رشد معماری و شهرسازی باید در پی یافتن اصول و ویژگی های شاخص برآمد که این اصول و ویژگی های شاخص تحت تاثیر عوامل بسیاری هستند، که این اصول و ویژگی ها بر اساس دو روش طراحی اندامین (ارگانیک) و خردگرا (راسیونل) در هم آمیخته می گردند که طبق دو اصل عام (بر مبنای چهار نظم مادی) و اصل خاص (بر مبنای نظم معنایی) شکل می گیرند. در پژوهش پیش رو به بررسی و شناخت مکتب اصفهان و معماری و شهرسازی مکتب اصفهان که نقش بسزایی در شکل گیری معماری و شهرسازی صفویه داشته است پرداخته و بعد از آن به بیان اصول و مشخصه های شهرسازی دوره صفویه و اصول و قواعد دستوری مکتب اصفهان در شهرسازی دوره مذکور اشاره خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شکوفه بهزادفر
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی غیر انتقاعی غیردولتی سپهر اصفهان،
محسن افشاری
استادیار گروه معماری دانشگاه هنر اصفهان،