بررسی اصول و مشخصه های شهرسازی، قواعد دستوری شهرسازی مکتب اصفهان در دوره صفویه

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,266

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICCACS03_382

تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1397

چکیده مقاله:

از میان دوران های مختلف تاریخی دوران صفوی دورانی است که از لحاظ معماری و شهرسازی اهمیت ویژه ای دارد از این رو می توان دوران صفویه بویژه عهد شاه عباس اول را از لحاظ شهرسازی و توسعه شهری در ایران، دورانی طلایی بحساب آورد. معماری و شهرسازی در هر دورانی طبق دیدگاه و نگرش های متفاوتی شکل و رشد می یابد لذا در دوران صفوی نیز می توان بیان کرد که معماری و شهرسازی طبق مکتب اصفهان شکل گرفته است و با توجه به اصول و قواعد دستوری مکتب معماری و شهرسازی اصفهان رشد و توسعه یافته است، از این رو لازم به ذکر می باشد که برای ایجاد و توسعه و رشد معماری و شهرسازی باید در پی یافتن اصول و ویژگی های شاخص برآمد که این اصول و ویژگی های شاخص تحت تاثیر عوامل بسیاری هستند، که این اصول و ویژگی ها بر اساس دو روش طراحی اندامین (ارگانیک) و خردگرا (راسیونل) در هم آمیخته می گردند که طبق دو اصل عام (بر مبنای چهار نظم مادی) و اصل خاص (بر مبنای نظم معنایی) شکل می گیرند. در پژوهش پیش رو به بررسی و شناخت مکتب اصفهان و معماری و شهرسازی مکتب اصفهان که نقش بسزایی در شکل گیری معماری و شهرسازی صفویه داشته است پرداخته و بعد از آن به بیان اصول و مشخصه های شهرسازی دوره صفویه و اصول و قواعد دستوری مکتب اصفهان در شهرسازی دوره مذکور اشاره خواهد شد.

نویسندگان

شکوفه بهزادفر

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی غیر انتقاعی غیردولتی سپهر اصفهان،

محسن افشاری

استادیار گروه معماری دانشگاه هنر اصفهان،