دگردیسی فرم از مجسمه سازی تا معماری؛ پژوهشی در سیر تحول سازه های تنسگریتی (کش بستی)

سازه های تنسگریتی یا کش بستی گونه نسبتا جدیدی از سازه است که نخستین بار در نیمه قرن بیستم توسط گروهی از هنرمندان و معماران شناخته شد. در ابداع این سازه نام معماران مشهوری چون باکمینستر فولر و دیوید گیورگ اولبریخ به چشم می خورد، اما آنگونه که تاریخ ابداع آن نشان می دهد هر دو معمار در این ابداع وامدار مجسمه سازانند؛ طوریکه می توان گفت سازه های تنسگریتی در درجه اول ابداعی مربوط به حوزه مجسمه سازی اند و از آنجا به حوزه معماری راه یافته اند. این ویژگی به خودی خود دگردیسی فرم چنین سازه هایی از مجسمه سازی تا معماری را موضوعی قابل توجه و شایسته تحقیق می سازد. در مقاله حاضر با استفاده از روش تحقیق تفسیری-تاریخی ضمن مرور تاریخچه شکل گیری این نظام سازه ای دگرگونی فرمی آن را از حوزه مجسمه سازی به حوزه معماری مورد بحث قرار می دهیم. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد این دگردیسی تابعی از ویژگی های بنیادی فرم در معماری است و در درجه اول در تغییرات فرمی سازه های کروی و قوسی قابل مشاهده است. این دگردیسی همچنان ادامه دارد و تلاش هایی که در راستای ایجاد برج های تنسگریتی صورت می گیرد را باید در این راستا ارزیابی کرد.