ارایه راهکارهای طراحانه جهت بازآفرینی بافت تاریخی محله امام زاده یحیی شهر تهران، با تاکید بر مولفه های قرارگاه رفتاری

قرارگاه های رفتاری یک واحد کوچک اجتماعی هستند که از تلفیق پایدار یک فعالیت و یک مکان حاصل می آیند تا در فرآیندی منظم بتوانند عملکردهای ضروری آن محیط رفتاری را برآورده سازند . بازآفرینی بافت های تاریخی شهری، به دلیل اینکه نشان دهنده هویت، گذشته و پیشینه شهر هستند، دارای اهمیت می باشد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی قرارگاه های رفتاری موجود در این محله و ارایه راهکارهای طراحانه جهت بازآفرینی آنهاست. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی بوده و در نوع پژوهش های توصیفی – تحلیلی جای میگیرد. در این پژوهش با استفاده از تحلیل چیدمان فضا و نرم افزار Space Syntax ، نقاط حضور پذیر و اجتماع پذیر محله امام زاده یحیی ،شناسایی و پس از تطبیق آن ها با مولفه های قرارگاه های رفتاری، قرارگاه های رفتاری کنونی محله، تعیین گردیده اند. نتایج حاصل از این بخش حاکی از آن است که هرچقدر حضورپذیری افراد در یک نقطه از فضای شهری بیشتر باشد، اجتماع پذیری در آن بیشتر بوده و احتمال اینکه قرارگاه رفتاری در آن نقاط ایجاد شود، بالاتر می رود. در بخش پایانی پژوهش نیز راهکارهای طراحانه ای (شناسایی و تقویت پاتوق های محلی، پرهیز از جداره های صلب، طراحی مبلمان انعطاف پذیر و...) با استفاده از مولفه های بازآفرینی بافت های تاریخی جهت احیای قرارگاه های رفتاری محله امام زاده یحیی شهر تهران بیان شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، بازآفرینی ، بافت تاریخی ، قرارگاه رفتاری ، محله امام زاده یحیی شهر تهران