اصول برنامه ریزی کالبدی سرای محله در شهرک غرب تهران بر اساس مولفه های جامعه شناختی

محله های شهری به عنوان یکی از سلول های مهم شهری , از مهمترین بسترهای مرتبط با زندگی انسان به شمار می روند و کاهش چشم گیر تعاملات اجتماعی میان همسایگان و حس تعلق ساکنین نسبت به محله طی مقایسه ای با گذشته , یکی از شاخص ترین عوامل منفی و موثر بر کیفیت زندگی در محله ها شده است.در دنیای امروز تمایل به سکونت دایم در یک مکان جای خود را به جابجایی دایمی داده , به طوری که ساکنان دیرینه یک منطقه جای خود را به ساکنان جدید داده اند. در سالیان اخیر بشر به دستاوردهای نوینی در زمینه های حمل و نقل و علوم ارتباطات دست پیدا کرده که باعث کاهش فواصل و مسطح شدن فضا گردیده است.این تغییرات تجربه مکانی متنوع و وسیعی را برای فرد ایجاد میکند و فرد را قادر ساخته تا در زمانی کوتاه اطلاعاتی بیشتر از محیط خود به دست آورد.اما از سویی دیگر این جابجایی های دایمی و افزایش آمار مسافرت ها سبب از میان رفتن مرزهای حس مکان و ارتباطات میان فردی شده و در نتیجه تجربه عمیقی که مردم از محیط زندگی خود داشتند , جای خود را به تجربه ای مختصر و گذرا می دهد.این موضوع یک فقدان به حساب می آید چراکه تجربه های معنادار و کاملا متمرکز جای خود را به مواجهات موقتی داده است.یکی از راه حل های پیشنهادی در مورد مقابله با پدیده مذکور افزایش پایبندی و تعهد افراد به محله های سکونتی خود و توجه به میزان و نوع ارتباطاتشان در شرایط گوناگون است. این پژوهش که بر مبنای مطالعات کتابخانه ای انجام شده سعی بر این دارد تا با ایجاد فضایی با نام سرای محله بتواند فهم درستی از مفاهیم روابط اجتماعی میان ساکنین و احساس تعلق آنها نسبت به محیط پیرامونشان با پرداختن به مولفه های به وجود آورنده اصالت و شخصیت محله, آنها را در افراد شناسایی کرده و علاوه بر آنها با ارایه راهکارهایی به منظور ایجاد بستری مناسب و ارتقای سطح آموزشی از طریق خلق فضاهای جدید برای تقویت این اقدامات در میان شهروندان محله شهرک غرب گام بر دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کالبدی محله ، طراحی سرای محله ، تعاملات اجتماعی و حس تعلق ، شهرک غرب تهران