ارزیابی برنامه های راهبردی حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی: شهر بروجرد)

حکمروایی خوب شهری به عنوان یک رویکرد نوین نظام تصمیم گیری و اداره ی امور شهری مطرح می باشد در واقع فرایندی است که براساس کنشی متقابل میان سازمان ها و نهادهای رسمی اداره ی شهر و سازمان های غیردولتی و تشکیل جامعه مدنیف از طرف دیگر شکل می گیرد. الگوی حکمروایی می تواند نظریه ای جدید در پاسخگویی به انتظارات و مسیولیت های جدید باشد، الگویی است که می تواند راه برون رفت از وضعیت فعلی و روشی برای ارایه خدمات عمومی بهتر باشد. در این پژوهش با بررسی وضعیت شاخص های مشارکت، شفافیت، مسیولیت و پاسخگویی و قانونمندی به عنوان ابعاد اصلی حکمروایی خوب شهری منابع و محدودیت های محقق آن در شهر بروجرد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.روش تحقیق در این پژوهش براساس جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی براساس هدف توسعه ای – کا ربردی و براساس ماهیت توصیفی – تحلیلی می باشد. و یافته های تحقیق را براساس تکنیک دلفی و مدل SWOT براساس نقاط قوت – ضعف و فرصت – تهدید برای تحلیل و ارزیابی برنامه ها راهبردی حکمروایی خوب شهری پرداخته شده به تعداد 30 نفر به صورت تصادفی از کارشناسان و متخصص شهرداری و ساکنین شهری انجام گرفته است با توجه به نتایج بدست آمده از ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و ماتریس ارزیابی عوامل خارجی مدل SWOT از آنجا که نمرهایی عوامل داخلی و خارجی برابر با 86/1و 18/1 کمتر از 5/2 می باشد بنابراین شهر بروجرد در ارتباط با حکمروایی خوب از نظر عوامل داخلی دچار ضعف است.که شهر بروجرد از نظر حکمروایی خوب شهری در جایگاه مطلوبی قرار ندارد وضعف هایی در مدیریت شهری وجود دارد

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب ، توسعه شهری ، مشارکت ، مدل SWO