بررسی قیاسی-تطبیقی مفهوم محلات سنتی در شهر ایرانی-اسلامی و واحد همسایگی کلارنس پری (مطالعه موردی: محله سنتی اقاجانی بیگ در همدان و واحد همسایگی نارمک –هفت حوض)

در چند دهه اخیر، با تغییرات شگرف در شیوه زندگی در ساختار محلات نیز تغییرات اساسی ایجاد گردیده است. امروزه شاهد به وجودامدن محله هایی هستیم که غیر از تفاوت در اسم شان هیچ ویژگی متمایز دیگری نسبت به هم ندارند. این سیر نادرست وحرکت های معیوب ان چنان وضعی را به وجود اورده که در بافت های جدید شهری، ویژگی سنتی محله از بین رفته و ارزش هایی هم چون روابط همسایگی، ارامش، حس تعلق به مکان و...همگی رنگ باخته و حتی در بعضی موارد اسم-های جدید مانند فاز، بلوک و... جای اسم محله را به خود گرفته است. این مقاله به مطالعه و بررسی مفهوم محله در محله سنتی و واحد همسایگی کلارنس پری می پردازد و با مقایسه و سنجش ان ها، در زمینه اصول هر یک از محلات، ضعف ها، کمبودها و مزایای هر یک را مشخص می نماید. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، دستیابی به اصول و قواعد مناسب برای توسعه و طراحی محلات شهری با استفاده از بررسی دو مطالعه موردی است. در این پژوهش روش تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی و گرداوری داده ها از طریق منابع کتابخانه ای، مطالعات و پژوهش موجود در پایگاه های اطلاعاتی می باشد. نتیجه این پژوهش مبین این مطلب است که با انکه محلات سنتی در بسیاری موارد نقش قابل توجهی در شکل گیری و طراحی اجتماعات محلی داشته، اما الگوی کلارنس پری به دلیل توجه بیشتر به نیازهای امروزی ساکنان (کاهش نفوذپذیری بافت، تراکم فضای سبز، خصوصی بودن هر 4 یا 6 واحد مسکونی و در نهایت تاکید بر مساله اموزش و ...) بر معیارهای طراحی محلات در گذشته برتری دارد.

کلیدواژه ها:

محله سنتی ، هویت محله ای ، واحد همسایگی کلارنس پری ، محله نارمک تهران ، محله آقاجانی بیگ همدان