شناسایی مفاهیم هنر قدسی در شهرسازی اسلامی نمونه موردی: بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی

هنر اسلامی با بهره گیری از نیاز زیبایی شناسی انسان، او را به سرچشمه و مبدا همه زیبایی ها می رساند. با شناسایی شاخصه های معماری اسلامی می توان آن هنر را هنری هدفمند، کارآمد و معنادار در راستای هدفی متعالی و رموز ذات خداوند که تجلی آن در جهان مادی است، قرار داد و هنری اصیل است که راهنمای انسان به اصل خویش و متذکر او به وادی کمالات و جمل مطلق است. مفاهیم قدسی نیز به عنوان یکی از عوامل فکری و تاثیرگذار در ایران، پیشینه ای بس ژرف و شگرف دارد که توانسته است با برقراری رابطه ای تنگاتنگ با هنرهای این سرزمین ازجمله معماری و شهرسازی، در دوره های مختلف نقش ارزنده ای را ایفا کند. از دیدگاه هنر مقدس، هنر تجلی واقعیات آسمانی ماورای عالم در کالبد می باشد. این تجلی جز به زبان رمز و تمثیل ممکن نیست. در واقع نمادها جنبه های محسوس واقعیت های ماورای طبیعی عناصرند. یکی از بارزترین عرصه های رشد این جریان، مربوط به بناهای مذهبی و تاریخی است که بیشترین و مهمترین حجم بناهای بازمانده از معماری ایران در دوره اسلامی را به خود اختصاص داده است. یکی از این بناها، بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی در محله عالی قاپو اردبیل است که از بناهای مهم و تاریخی این شهر می باشد. در این پژوهش سعی شده است مفاهیم قدسی و تاثیرات آن بر هنر به ویژه هنر شهرسازی و معماری، در بناهای تاریخی و ارزشمند و از آن جمله بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی بررسی شود. روش تحقیق در این پژوهش به صورت ترکیبی از روش های توصیفی، تحلیلی و موردی است و به صورت کتابخانه ای و میدانی به جمع -آوری اطلاعات پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، مفاهیم قدسی ، شهرسازی اسلامی ، هنر قدسی ، بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی