احیا در گذرهای تاریخی و نقش آن در بازآفرینی شهری بافت های تاریخی (مطالعه موردی: گذر سنگ سیاه در شیراز)

بافت های تاریخی همانند شریان های حیاتی همواره مورد توجه بوده اند و امروزه در هسته های درونی شهرها دچارمعضلات محیطی و ساختاری بسیاری گردیده اند. حفظ و مرمت این گذرها نقش مهمی در احیا دوباره بافتهایتاریخی و توسعه گردشگری در این مناطق خواهد داشت. هدف این مقاله شناخت آسیب های وارده به گذرهای تاریخی است که با نگاه موردی به گذر تاریخی سنگ سیاه در شیراز انجام پذیرفته است و روش تحقیق به صورت کاربردی توسعه ای است. مطالعه جامع این گذر حاکی از آن است که توانمندی ها و استعدادهای این گذر به میزانی است که می تواند با اندکی تغییر و توجه به سان الگویی ارزشمند از سبک شهرسازی و معماری ایرانی- اسلامی در شیراز عرضه گردد. آسیب های موجود در گذر می توانند کالبدی، کاربری، فرهنگی و اجتماعی، بصری و ... باشند. همچنین استفاده از شیوه های مرمت غلط نیز در بناهای موجود در این محله مشاهده می شود که با ایجاد طرح مناسب می توان حیات مناسبی را دوباره به این گذر بخشید و شاهد حضور بیشتر افراد در این گذر و بافت تاریخی بود که در مباحث بازآفرینی شهری در بافت های تاریخی جایگاه ارزشمندی دارد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، بافت تاریخی ، گذر سنگ سیاه ، احیا ، بازآفرینی