مولفه های طراحی موثر در پایداری فضاهای مراقبتی بیماران مبتلا به آلزایمر

علم معماری از علومی است که همواره در زندگی انسان نقش مهمی را ایفا می کند، این علم می تواند محیط زندگی را مناسب شرایط فرد محیا کند و سبب آسایش زندگی وی شود. حال اگر این فرد شخصی بیمار و ناتوان باشد علم معماری باید بسته به روحیات و شرایط فرد بیمار عمل کند و راحتی فرد بیمار را در اولویت قرار دهد. فرد بیمار نیاز به توجه بیشتری در تمامی زمینه ها دارد و لازم است محیط وی محیطی روان و مناسب و خلاقانه طراحی شود. شرایط بیمار مبتلا به آلزایمر و شدت بیماری اش با وضعیت محیط طراحی شده وی رابطه تنگاتنگی دارد به طوری که گاهی جابه جا کردن یک میز سبب سردرگمی بیمار میشود و اضطراب در وی ایجاد می کند. بنابراین ایجاد یک محیط مناسب برای بیمار مبتلا به آلزایمر، به نحوی که سبب پویایی فرد بیمار شود و در عین حال پایداری محیط نیز در نظر گرفته شود از چالش های پژوهش حاضر می باشد. مطالب پژوهش حاضر به روش توصیفی_تحلیلی به انجام رسیده است. با مطالعات میدانی و کتابخانه ای تلاش شده است تا اصولی را که باید در طراحی فضاهای معماری برای بیماران مبتلا به آلزایمر رعایت شود مورد بررسی قرار گیرد و پس از دسته بندی در این پژوهش ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

معماری ، آلزایمر ، پایداری ، آسایش محیطی ، محیط زندگی