ارزیابی شیوه های مناقصه در پیمان های سه عاملی

انتخاب صحیح پیمانکار از مهمترین بخش های قابل بحث در یک پروژه است که علاوه بر پیشبرد اهداف پروژه می تواندبه بالا بردن سطح کیفی، کاهش هزینه، کاهش زمان اجرا و ... کمک کند، در گذشته مناقصه صرفا بر مبنای قیمت انجام میگرفت که با رقابتی شدن بازار کار، بعضی از پیمانکاران جهت برنده شدن قیمت هایی مطرح می کردند که بسیار پر مخاطره بود، البته آنها برای کسب سود امید به طرح ادعا و شکایت، کاهش کیفیت و ... داشتند که در سال 1691 پیش صلاحیتبرای انتخاب پیمانکار مطرح شد، ولی با اینکه شیوه هایی برای انتخاب پیمانکار ارائه شده ولی مبنای اصلی کار، عامل قیمتاست و باید توجه داشت که کمترین قیمت بهترین قیمت نیست. در بحث انتخاب پیمانکار در ایران گزینه ای به نام ترک تشریفات )مذاکره( وجود دارد که کارفرما بنا به صلاحدید با یک پیمانکار وارد مذاکره شده و سر قیمت مذاکره کرده و اجرایپروژه را به وی واگذار می کنند، در این تحقیق به بررسی این شیوه انتخاب پیمانکار بر اساس تحقیقات انجام شده در این زمینه و همچنین مقایسه ای بر پایه پرسشنامه از 9 پروژه با شیوه مناقصه عمومی و 2 پروژه به شیوه ترک تشریفات صورت گرفته و نتایج آن به این صورت بود که شیوه ترک تشریفات توانسته بود معضلات مربوط به حداقل قیمت را در انتخابپیمانکار حل نماید ولی پروژه را با بحران های دیگری مواجه ساخته بود. سپس به بررسی شیوه های انتخاب پیمانکار در چند کشور پرداخته شده و نتیجه گیری که از آن می توان کرد این است که شیوه ترک تشریفات برای همه پروژه ها مناسب نمیباشد و می توان از آن جهت ادامه یک پروژه استفاده کرد و برای یک پروژه از صفر پیشنهاد می گردد که پیمانکاران ارزیابیدقیق شوند و سپس از بین آنها پیمانکار سازنده انتخاب شود. در قسمت ارائه راه کار نیز پیشنهاد شده سیستمی متمرکز جهت ارزیابی و امتیازدهی پیمانکاران تشکیل شود، همچنین در این سیستم برای هر پروژه علاوه بر در نظر گرفتن حداقل امتیاز، حداکثر امتیاز نیز مطرح باشد که پیمانکاران و پروژه با هم متناسب باشند

کلیدواژه ها:

مناقصه ، ترک تشریفات ، ارزیابی مقدماتی ، معیارهای ارزیابی