ارزیابی فنی تثبیت خاکهای رسی با حدخمیری پایین با محصول فن آوری نانوCBR+ وآهک و سیمان

بشردرطول تاریخ برای تثبیت خاک و پایدارنمودن خاک ازتثبیت کننده ها استفاده میکرده امروزه با توجه به لزوم سرعت بیشتر و هزینه کمتر درساخت زیرسازها استفاده ازفن اوری نانوپلیمر دراین مبحث ضروری به نظر می رسد دریان مطالعه ازCBR +4 به عنوان عامل تثبیت کننده استفاده شده است که باتوجه به اینکه درایران یکی ازمشکلات اصلی تثبیت خاک ها درپروژه های بزرگ خصوصا پروژه های راه سازی وجود عامل رس است که با استفاده ازتکنولوژی نانو این نقیصه تبدیل به مزیت شده است زیرا یکی ازشرایط عمل کرد این نانوپلیمر وجود حداقل 15درصد رس درخاک است بااین شرایط علاوه برارزانی و سرعت عملیات اجرایی درمورد جاده ها نیاز چندانی به روسازی و یا لایه روکش اسفالتی به جز درمواردی که اجبار درمورد لایه اسفالت وجود دارد نیست ازهمه مهمتر توانایی خود ترمیمی این لایه ها با استفاده ازحرکت ترافیک برروی سطح رویی لایه تثبیت شده است CBR +4 محصولی ترکیبی ازمشتقات سنتزی thio بوده و یک لایه حفاظتی روغنی روی سطح خاک و ذرات خاک رس را می پوشاند این محصول حرکت پذیری یون و مبادله آن را کاهش داده و همزمان با حذف نمودن جذب آب این مواد را آب گریز می نماید درنتیجه ماده خاکی کمتر به رطوبت حساس بوده باعث کارایی بیشتر و توان فشردگی و بهم پیوستن بهتر ذرات توسط تجهیزات و ماشین الات عبوری میگردد بهم پیوستن بهتر ذرات به معنی سایش بیشتر داخلی و بهبود ظرفیت باربری است دراین مقاله به پروژه های عملی ازمایشگاهی اشاره کرد که درایران اجرا شده و شرایط آن با دیگر تثبیت کننده ها مقایسه شدها ست

کلیدواژه ها:

تثبیت خاک ، نانوپلیمر ، رس ، مقاومت برشی ، تراکم